КУПАЛЬНИЧА

Луд вывті дзольгис шор. Шор дорас быдмис зарни юра купальнича. Ӧтчыд, ворсігмоз, шор резыштіс купальничаӧс аслас ванас. Лӧгасис купальнича, зэв ёна видчӧ, ропкӧ: «Мустӧмтор, вешйы сэтысь, менсьым паськӧмӧс кӧтӧдін. Мун ме дінысь, ме сэсся ог некор тэкӧд ворс, лёка резсян!»

— Эн видчы, эн лӧгав, эг ме лёкысь, ачым эг тӧдлы, резыштчис да! — кевмысис меліа шор эськӧ да, сӧмын купальнича юр вылӧ лэптӧма, оз весиг кывзы шорӧс.

Забеднӧ лои шорлы, босьтіс да ылыстчис купальничаысь.

Регыд воис кос шоныд гожӧм. Купальнича юр ӧшӧдӧма, эбӧсысь усьӧма, горш косьмӧмла.

Мича паськӧмыс буссьӧма, чукрасьӧма, няйтчӧма. Сэки тӧдвылас уси купальничалы шорлӧн бурлуныс: «Ӧні кӧ эськӧ ме дінын шорыд вӧлі, пӧттӧдз юкталіс, бӧр эськӧ важ кодь мича лои. Сійӧ ӧд зэв бур, чукӧстла час!»

Сӧмын эз нин коньӧрлӧн выныс тырмы чукӧстныс, шор эз кыв сылысь вашкӧдӧмсӧ. Сідзи сэсся косьмис, кулі купальнича.