ТӦДЫСЬ КӦЧ

Пипу ув вылын пукалӧ кеня, ачыс зэв ёна норасьӧ аслас шудтӧм олӧм вылас.

— Мат тай, — шуӧ: — тайӧ кӧдзыдла!.. Видзӧдтӧ, мӧд лун нин тшыг лэбала.

Кытыськӧ тутсьӧдіс пипу дорӧ кӧч.

— Мый нӧ, — шуӧ: — тэ, кеня, кеньган? Регыд шондӧдас!

— Коркӧ ӧд тулыснас эськӧ, дерт, шондӧдас да, сэтчӧдз ӧд ми вокыс тшыг кулам-а.

— Ме шуа, мися, регыд шондӧдас! Ме ӧд быдтор тӧда, водзӧ вылӧ и...

— Быдтор, шуан, тӧдан?

— Быдтор!..

— Мый эм мыш саяд тӧдан и?

— Коз пу, кыдз мыр, пожӧм!.. — зэв збоя швачкӧбтіс кӧч.

— Гашкӧ, абу да?..

Кӧч бергӧдчис: дас воськов сайын кымын руч, — лӧсьӧдчӧма сійӧс тшапнитны... Кыдз тай чепӧсъяс садьтӧгыс... Ӧдйӧ ӧмӧй оз тутсьӧд кытчӧкӧ.

Ёна и скӧрмис руч кеня вылӧ:

— Код нӧ, — шуӧ: — тэнӧ юалӧ, йӧй выжывӧс, сюйсян быдлаӧ!