МЕДВОДДЗА ЛЫМ

Ёгушӧс, кылӧ, мамыс чуксалӧ: «Ёгуш, чеччы! Со тӧв нин воӧма!» Мӧдыс ырскӧбтіс ӧдйӧнджыка, кӧмасис-пасьтасис да нянь шевляк тыра киӧн^Нянь тыра киӧн./^ уськӧдчис ывлаӧ.

Кыськӧ пос увсьыс гур-гар кыскис дадь (важӧн нин вӧлі дасьтӧма). Сэсся усиг-чеччигтырйи мӧдіс сарай поскӧдыс. Сы бӧрся кычипи.

— Сёй, Катшыс! — шыбитіс Ёгуш няньторсӧ: — пуксьы, Катшыс!

Кык ёрт пуксисны даддьӧ — выль лым кузяыд оз ну. Коркӧ, недыр ноксьӧм мысти шливис жӧ даддьыд, да сы шӧрӧ гураныд сарай пос помад кыйыштіс: кыкнанныс турбыльтчисны.

Катшыс усигмозыс и пыркнитчис...

Мамыс Ёгушлӧн видзӧдӧ ӧшиньӧдыс: «Ок, — сералӧ: — кык омӧлик ислалысь!»...

Ёгуш чеччис. Ачыс лым сюръя кодь.

— Гуран тай, — шуӧ: — вӧлӧма!