ПӦЧА-ПИА
Ӧшинь дорын гажа, кыпыд вежӧсын пукалӧ пӧчӧ, чувки кыӧ.
Сэн жӧ, пельӧсас, стен бердӧ нёриньтчӧмӧн, пукалӧ читкыля юра ичӧтик детина.
— Мый нӧ сэтшӧм жугыль, Ванюк? Пет ворс. Видзӧд, кымын тэ кодьыс котралӧ!
Ваня кияссӧ пуктіс пӧчыслы пидзӧс вылас. Меліа сылы синмас видзӧдӧ.
— Мудер руч! Эз-ӧ нӧ рыська шаньгаыд ковмы? Кос паренчаыд ли? Залавкаын, муса пи, босьт колӧ кӧ.
— Оз мем ков, пӧчӧ, шаньгаыд, паренчаыд ни.
— Мый нӧ эськӧ сэтшӧм мелі, оз кӧ немтор ков? Гашкӧ, кутшӧмкӧ пакӧсьт вӧчин да? Либӧ узигкості эн-ӧ ачыд залавкаад пырав?
— Эг, немтор эг вӧч... Пӧчӧ, тэ меным кӧсйысин быдтор ньӧбны, ог кӧ кут вильшасьны...
— Паметь жӧ ӧд, зонмӧ, тэнад! Мый нӧ эськӧ колӧ, вӧв, али мач?..
— Тэ, пӧчӧ, вӧвсӧ ньӧблін нин. Мачыс эм и. Нига новлӧдлан мешӧк, пӧчӧ, вур. Школаӧ понда ветлывлыны.
— Айда, дона пи! Велӧдчыны кӧсйӧ. Бур мывкыд юрад тэд пырӧма. Сӧмын ӧд тэ зэв на том, оз на школаад босьтны. Лок пуксьы татчӧ, пӧчыскӧд войдӧр велӧдчам. Мойда ме тэд.
— Тэ меным, пӧчӧ, уна мойд нин висьтавлін, мыйкӧ збыльсӧ висьтав. Пӧчӧ, ме тӧрыт пыралі школаӧ. Зэв тай гажа сэн. Челядьыс мыйта! Велӧдысьыс пуксьӧдіс менӧ Опонь Иванкӧд орччӧн, сэсся зэв кузя висьтавліс, комиӧн. Мореяс саяд пӧ тай, пӧчӧ, муясыд бара на эмӧсь. Сэсся ыджыд пемыд вӧр йылысь висьталіс, лёк гырысь зверъяс пӧ сэн олӧны. Уна каръяс серпас вылысь петкӧдліс и. Висьтавліс, мыйта лымйыд усьӧ, мыйта зэрӧ, мыйысь гымыд артмӧ, кыдз войдӧр йӧзыс овлӧмаӧсь, мый новлӧмаӧсь, сёйӧмаӧсь. Сэсся велӧдчысьясыс рисуйтчисны. Быд ныр улын кабала да карандаш. Ме ставныслысь серпасъяссӧ видлалі: коді вӧчӧма син, коді ныр, коді мортӧс рисуйтӧма, коді керка, коді ассьыс дадьсӧ. Аттӧ, кутшӧм мичаа рисуйтӧны! Эштӧм бӧрас ставныс коми сьыланкыв зэв гажа сьылісны. Пӧчӧ, ветлы коркӧ школаас, зэв ӧд гажа. Велӧдысьыс менӧ юрӧд малыштіс: «Велӧдчыны пӧ», — шуӧ: — «лок, вӧзйысь гортсаыдлысь да. Быдман пӧ да, ыджыд аттьӧ шуан.
— Пӧчӧ, лэдз менӧ школаас! Некор ог кут вильшасьны ни, тэнсьыд пыр кывзыны кута и. Велӧдча да зэв мича серпасъяс рисуйтала. Сэсся этатчӧ, стенӧ, ставсӧ ӧшлам, школаын моз, керкаыд мед, пӧчӧ, гажаджык лоӧ. Рытъяснас ме мойдъястӧ ачым кута тэныд лыддьыны. Лэдз, пӧчӧ!
Детина синмас и видзӧдӧ пӧчыслы.
— Мун инӧ, дона пи, велӧдчы, сэтшӧм кӧ окота: велӧдчӧмыд ӧд — югыд. Велӧдчӧм мортлӧн син водзыд пыр восьса. Эн сӧмын ышмы-а; велӧдчӧм бӧрад велӧдчытӧмсӧ эн кут ӧтдортны да.
Детина чеччыштіс лабичысь да ӧдйӧ ӧмӧй эз котӧрт школаад.
— Зарни пи тэ менам! — мӧвпалӧ пӧчӧ.
Аслас нимкодьысла этша синваыс оз пет.
