ЫЛІ ТУЙӦ

Со тонӧ чикышъяс орччӧн пуксьӧмаӧсь да сёрнитӧны:

— Шоныдінӧ лэбан кад пӧ нин миянлы... Кӧн нин ар, шондіыс дзебсясьӧ. Муяс кушӧсь, пуяс тыртӧмӧсь, кор — усьӧма. Му и ва гажтӧмӧсь.

— Кытчӧ нӧ, — шуӧ чавкан: — ті быд ар лэбанныд?

— Ылӧ, — шуӧны: — саридз сайӧ. Сэн ӧд со во гӧгӧр шоныд.

— Аттӧ, ылӧ жӧ, онӧ и полӧй?

— Ми ӧд ӧтвылысь, чукӧрӧн выліті, гырысь нюръяс, джуджыд вӧръяс, паськыд саридзьяс вомӧн лэбам. Ӧткӧн кӧ, дерт, помӧ ни дорӧ он волы.

— Кӧнкӧ ӧд, уна пӧлӧс причча жӧ сулывлас туй вылад?

— Дерт, быдсямаыс овлывлӧ, огӧ эськӧ полӧй приччасьыд да. Кодсюрӧлы, дерт, лоӧ ловнысӧ пуктыны да быть: татчӧ кӧ кольччам, ставным кулам.

— Медъя инӧ, быд бурсӧ сиа тіянлы. Мӧдысь, тулыснад воад да, висьтавлӧй жӧ бара ветлӧм-мунӧм йывсьыд.

— Но, — шыасисны чикышъяс: — висьтавтӧг ӧд ог олӧ, ми эськӧ ӧні на вермам унатор висьтавны да, огӧ тай эштӧй со-а, колӧ туй вылӧ лӧсьӧдчыны да.