«ВАСА»

Арся рытӧ тывъялысьяс мӧдӧдчисны чери кыйны. Воисны вадорӧ, чӧвтісны тывсӧ. Асьныс тывсӧ кыскигмозыс зэв ёна варовитӧны. Коркӧ помасьны кутіс тӧняыд, воны кутіс тыв пыдӧсыс. Черияс тӧня пытшкын сідзи и визлӧдлӧны.

— Уна и, буракӧ, чери шедас.

Тӧня кыскыссис. Чери шедіс быдса туис тыр: ставыс сынпи, сирпи да нэриник ляпа.

Каттисны тывсӧ пыжӧ, мӧдӧдчисны бара увлань ва кузя кывтны.

Пыжын пукалӧны нёльӧн: Ӧльӧ Ӧльӧксан нылыскӧд — Лизукыскӧд да Илля Ӧньӧ Мишӧ гозъя.

— Ӧльӧксан, кыдзи нӧ тіянӧс васаыд кутліс? — Юалӧ Мишӧ гӧтыр.

— Тадзи жӧ Катьӧкӧд лэччим тывъявны, пыжным вальӧж колода вылӧ сибдіс. Сійӧс ми васаӧн чайтім. Айӧ косаӧн кутіс вужляыслысь чуль-чальсӧ вундыны да, ызмуніс! Неуна эгӧ путкыльтчӧ ваас, — бӧжалігмоз воча кыв видзис Ӧльӧксан...

Тывъялісны вель дыр нин. Вой кутіс кольны. Асыввыв гӧрдӧдӧма, кӧсйӧ мыччысьны шонді.

Лизук мудзӧма. Тшӧктӧ батьыслы сувтлыны пусьыны, шойччыштны. Шуӧ: ковмас пӧ ӧд школаӧ мунны, сёрма сэсся.

— Часлы, нӧшта ӧти тӧня эстчӧ, важ Сыктыв вомдорас, векниинас чӧвтлам. Оз-ӧ нӧшта пуны мында шедышт.

— Чӧвтламӧ инӧ, — шуисны Мишӧ гозъя.

Тӧня чӧвтсис. Пыжӧн матыстчисны берегӧ. Ӧньӧ Мишӧ котӧрӧн муніс бабаыс дінӧ отсавны.

— Оз ӧмӧй нӧ пусьӧд, тӧняыс зэв лӧсьыда локтӧ да, абу визув ни да.

Воис кляч. Кыскӧны мый вынсьыс сьӧкталӧм тывсӧ.

— Мый нӧ тайӧ, зэв тай нӧ лоис сьӧкыд? — юалӧ ныв айыслысь.

Воис пыдӧс вомдор нин. Летны кутісны пыдӧссӧ кык мужик да некыдзи оз кай. А местаыс джуджыд, друг джумъя: сыв сайті берегсяньыс мортлӧн тушаыс некытчӧ оз судз.

— Мый нӧ тайӧ лои: лэптам, лэптам, личӧдам да зэв ӧдйӧ бӧр тывйыс пышйӧ ва пиӧ?

Ставныс повзисны.

— Тайӧ абу нин бур, — шуӧ Анна.

— Гашкӧ васаыс нин шедіс да, — вашнитіс Ӧльӧ Ӧльӧксан.

Анна сулалӧ, повзьӧма:

— Бласлӧ кристос... Енмӧй видз...

— Тайӧ бара дзик васаыс шедӧма, — шуӧны мукӧдъяс.

Сӧмын Лизук ӧтнас некутшӧм „васаӧс“ ни „вӧрсаӧс“ оз эскы.

— Вайӧ кераламӧй тыв пыдӧссӧ, гашкӧ мездысям, — шуӧ Ӧньӧ пи.

— Вайӧ, вайӧ.

— Мун, Анна, ӧдйӧ вай пыжсьыд чертӧ.

Анна вайис чер. Ачыс садьтӧгыс полӧ, юрбитӧ.

Тыв пыдӧс кутісны керавны.

— Мый нӧ лоид, мый думайтанныд ті? — шуӧ Лизук, — вайӧ артельӧн лэптамӧй, ме чайта, колода шедіс.

Кывзісны Лизуклысь, артельӧн шуркнитісны-лэптісны.

Видзӧдӧны да тыв пыдӧсас зэв ыджыд кокора. Ставыс серавны кутісны. Муртса пӧ ӧд, — шуӧны, — эг кералӧ тывсӧ та понда.

Регыд шонді петіс. Тывъялысьяс бӧр катісны гортланьӧ.

Тикӧн Подоров.