ВЫЛЬ КӦМ

Мишуклы мамыс ньӧбӧма выль ботинки.

— Ой, кутшӧм мича! Ме петала ывла вылӧ, мед Сажин Шурик да Таня тшӧтш аддзыласны выль ботинкиӧс.

— Но петав инӧ, петав, пиук, да эн лякӧсьт выль кӧмтӧ, — тшӧктіс мамыс да колльӧдіс писӧ ӧдзӧс сайӧдзыс.

Регыд Мишук бӧр пырис гортас, зэв гораа бӧрдӧ.

— Лякӧссис, мамӧ, ботинкиыд!

Мишуклӧн не сӧмын кокыс, но и гач кок помыс вӧлі ва.

— Кытчӧ нӧ тадзсӧ кӧтӧдчин?! — Лимӧстіс мамыс.

— А ме мӧдысь ог нин гӧптас пыр, ме гӧпсӧ кытшовта-а-а!

— Ладнӧ, Мишук, эн бӧрд, косьтам ботинкитӧ.