ЧУДО-ЮДО

Павликлӧн бабыс аддзис звӧз помсьыс зонкаяслысь вугыр шатинӧн ноксьӧмсӧ да радлыштіс быдӧн:

— Но-о, апостолъяс, Петыр да Павел, бара черитӧ кыйны мӧданныд? Ветлӧ, дитяяс, ветлӧ. Да Ленточтӧ тшӧтш босьтӧй. Бовъялӧ со, коньӧранӧй, ӧшинь улын. Керкаӧ оз пыр ни ме дорӧ град йӧрӧ оз лок. Ветліс чомйысь ворсны, да бара, тыдалӧ, лӧгасьӧма нывкаясыскӧд.

— Колӧ тай миянлы чуш паръя дрӧчкаыд! — Заводитлісны пыксьыны кык друг, да бабыс вомаліс найӧс:

— Но...Но... Гулюяс... Карса гӧстя вед сійӧ. Дай, бур ногӧн кӧ, чой на Пашуклы лоӧ. Вежон на тані олӧ, да дерт. Нӧрӧвитлам. Велалас.

Зонкаяс здук-мӧд чукрӧдлісны на нырнысӧ, но бабыслы эз пондыны ыръянитны, кывзысисны:

— Мед инӧ мунас.

Бабыс малыштіс зонкаяслысь юрнысӧ да дзик пыр и чукӧстіс Ленаӧс:

— Ленточ! Кӧні тэ? Лок татчӧ, дитя, миян дорӧ! Вуграсьны Пашукъясыд мӧдӧны! Тэнӧ тшӧтш кӧсйӧны босьтны!

Нывка кылӧма чукӧстӧмтӧ да кыйкнитліс керка сайсяньыс. А сэсся и ачыс мыччысис. Ньӧжйӧ восьласӧн пондіс тапиктыны-локны. А кор сибӧдчис баб дорас, ляскысис сылы кынӧмас да кутіс лимзыны:

— Ме некор сэсся ог мун чомнад ворсны! Ме пыр Павликъяскӧд понда чери кыйны ветлыны!

Павлик да Петя серӧктісны:

— Босьтам кӧ...

— Босьтасны, — такӧдыштіс нывкаӧс бабыс да содтіс на: — Пашук тэныд и вугыр шатин бадь вожйысь вӧчас! Рытнас нывка-пӧдругаясыдлы ошйысьны на кутан, сы мында пӧ чери вугралі!

Нывка синва сорнас серӧктыштіс да крепыда сывъяліс бабсӧ. Но зонкаяс вӧрзисны нин да тувкыштісны сылы бокас:

— Вӧтчы, а то колян! Бӧрас окасянныд.

И со чери кыйысьяс мӧдісны вадорлань. Лена гажаа шенасигтыр котӧртӧ зонкаяс водзвылын.

Инасьӧм сьӧлӧмӧн баб мӧдіс капуста градъяс дорӧ. Но эз на удит и ӧти град весавны ёгсьыс, потшӧс дорсяньыс кыліс нывкалӧн чилӧс, гора гӧлӧсыс:

— Бабук! Бабук! Видзӧдлы, ме вӧв вылын!

Бабӧ лэптіс юрсӧ да дивуйтчӧ. Да, збыль ӧд, Ленточыс вӧв вылын пукалӧ! Павлик вӧвсӧ дом поводӧдыс нуӧдӧ, Петя вугыр шатинъяснас вӧтчӧ вӧла бӧрся. Кымынкӧ нывка кытшалӧмаӧсь вӧлатӧ, дзользьӧны ракапиян моз.

— Бласлӧ кристос! — Бабыс уськӧдчис потшӧс дорас. — Мый нӧ нин лоис?

Павлик чирк сьӧвзьысис ыджыд дядьӧяс моз, юӧртіс:

— Со... Бӧр вайимӧ. Такӧд некутшӧм чери кыйӧм оз ло. Лёкгоршӧн чирзӧ да. Быглясьысь вӧв аддзӧма пывсянъяс сайысь да сэтшӧм зык лэптіс, повзьӧдіс весиг миянӧс. Чудо-юдо пӧ эстӧні! Вит юра! Ӧти ыджыд юр дай нӧшта нёль ичӧтик юр веглясьӧны! Повзьылӧм бӧрад сералім да сералім. А сэсся пуксьӧдім этайӧ чудосӧ вӧв вылас, дай со... Вайӧдімӧ. Мед нывкаясыскӧд ворсӧ. Миянлы оз ков.

— А ми огӧ нин чомйысь ворсӧй, ми вадорӧ нин купайтчыны мӧдім! — Гӧлчитісны нывкаяс да корисны то Павликлысь, то бабыслысь:

— Мед тшӧтш миянкӧд лэччас Ленаыд. Лӧсьыд ӧд сэні.

— Мед лэччӧ, — дышпырысь сӧглас сетіс Павлик да лэдзис нывкаӧс вӧв вывсьыс.

А бабыс сӧмын шеныштіс кияснас, лэччӧй пӧ, лэччӧй, купайтчӧй. Мед нин нывкаыслӧн инасяс лолыс. Юыс налӧн шор кодь, оз вӧйны. Оз жӧ, гашкӧ, нӧсилкаӧн вайны дона гӧстясӧ, дрӧчка кучикӧс, прӧсти господи.

Леналӧн век шешвидзис вомыс да дзирдалісны синъясыс. Чутӧдіс Павликлы бокас да кайтіс:

— Павлик, Павлуша, ме аски быть тіянкӧд вуграсьнытӧ муна, а талун лэччыла нывкаяскӧд купайтчыны. Ладнӧ?

Павлик нинӧм эз шу. Сійӧ тӧдіс: тайӧ нывкаыс кӧ сирасяс на дорӧ, вуграсьлытӧм нин лоӧ.