ПЫСТАЯС

Гожӧмнас ме шойччи Крымын, Чёрнӧй море дорын. Керка, кӧні олі, сулаліс веж сад пӧвстын. А дзик кильчӧ помас вӧлі ӧти ыджыд кос пу. Сэні, уна лыда горсъясын олісны пыстаяс. Чӧлӧй чукӧр. Ӧтчыд лыдди, да дас кӧкъямыс ӧкмис. Жбыръялӧны вожйысь вожйӧ да сьылӧны. А морт дорад сэтшӧма нин велалӧмаӧсь, оз и повны, пыр и пуксясны юр вылад либӧ пельпомад. Восьса кӧ жыр ӧдзӧсыд, и сэтчӧ пырасны. Сёйны корӧны. Ме вердлі найӧс семечкиӧн ки пыдӧсысь. Сӧмын на пуктан тусьтӧ да нюжӧдан китӧ, збой пыста дзик пыр цапкысяс-пуксяс ки вылад, кокыштас тусьтӧ дай утьыштӧ бӧр пу йылӧ. Сэн зэв лӧсьыдика килльӧ сьӧмӧссӧ. Сы бӧрын мӧд, коймӧд...

Ӧтчыд локті купайтчанінысь, а менам кильчӧ помын чӧв-лӧнь. Но-о, мый нин менам пыста суседъяскӧд лоӧма. Оз тай нӧ сьывны ни жбыръявны. Понді дзоръявны. Аддзи: ӧти пыста медвылыс вож йылас чипсӧ. Сэсся кыліс быттьӧкӧ катша китшкӧм. А катшасӧ некысь ог аддзы. Бӧрти гӧгӧрвои: абу некутшӧм катша, а пыстаыс вӧлӧм татшӧм шы сетӧ. Пинясьӧ, буракӧ, али юӧртӧ горсйӧ дзебсьӧм ёртъясыслы лёктор йылысь. Кань со тані кильчӧ мышкын. Тшук да кысӧыд ӧти пыстаӧс кутӧма, ворсӧ кыйдӧснас. Серамӧй петіс, сэтшӧма нин сьӧлӧмсяньыс ворсӧдчӧ да, качӧдлӧ вывлань. Ок тэ, виж синъяса, уска ныр-вома, визя шыльыд гӧна кыйсьысь тигрпи! Кайписӧ нӧ мыйла кутін? Ӧбижайтан менсьым суседъясӧс! Мун татысь!

Жаль лои коньӧр пыста-часӧвӧйыс, коді век на пу йылад то чипӧстлӧ, то катша моз китшкӧ, вӧтлі кысӧтӧ ылӧджык керка дорысь.

Дзик пыр быд горсйысь шула-шала пыстаясыд петісны, жбыръялӧны, а ме дорӧ кильчӧ вылӧ оз лысьтны лэччыны.

— Йӧюкъяс, — шуа ме, — энӧ полӧй, абу нин каньыд, локтӧй, чӧсмасьыштӧй!

И койышті кильчӧ вылӧ кабыр тыр семечки.