ПӦРЪЯСЯН ЛУН

Мишук велӧдчӧ первой классын. Быд асыв школаӧ мунігӧн сійӧ зэв лабутнӧя шуліс: — Но, ме мӧді, бабӧ! — и петаліс ӧдзӧс саяс.

Тайӧ луннас бабыс манитыштіс зонкаӧс, тӧдан он пӧ, внучек, первой апрель талун, пӧръясян лун.

Миша серӧктіс:

— Ха, мыйла ог тӧд? Тӧда. Сӧмын абу пӧръясян лун, а сералан лун.

— Кыдз кӧть шу, мед сӧмын тэнӧ, питорйӧс, эз пӧръявлыны-а, — ышловзьыштіс бабыс, да Мишук сылы вочасӧ ӧдйӧ и крапкис:

— Менӧ пӧрйӧдласны? Ачым ме кодӧс колӧ пӧрйӧдла!

И петіс. Бабыс сӧмын шеныштіс кинас.

Воис школьник пажын бӧрын, шлапкис лабичас портфельсӧ да первой делӧ и ошйысьыштіс:

— Захаров Юраӧс пӧрйӧдлі, Панюкова Елена-беленаӧс дай девятойысь куритчысь Шурикӧс! Ой, бабӧ, аддзылін кӧ, ёна и серамыд петіс! Шурик, мися, со ме няклялан резинка кыкӧс ньӧби. Школадорса киоскын сэтшӧм донтӧма талун сеталӧны. И папирос кык пӧв донтӧммӧдӧмаӧсь.

— Збыль папиросыс донтӧм? — букыштчыліс ме вылӧ Шурик, да ме тэрмаси кыскыны зептысь няклялан резинкасӧ да шуны:

— Дона кӧ, мый вылӧ кыксӧ ме ньӧби?

Шурик дзик пыр и уськӧдчис ывлаӧ да поссӧ лэччигӧн сконйыштчис ли мый ли, жмут уси. А ме тэрмӧдла, бырӧ вед, мися, донтӧм папиросыд, мун ӧдйӧ!

— Вильышпоз тэ. Музгыльтіс кӧ коксӧ Шурикыс? — кайтыштіс бабыс.

— А-а, мед оз куритчы дай. Вомсӧ паськӧдӧмӧн мед оз быдӧнӧс кывзы дай.

Татчӧ бабыс нинӧм эз шу. Сӧмын, кор Мишук пӧрччысис, бабыс шыасис бара:

— А кодъяс миян эмӧсь, тэ кӧ тӧдан! Вай пыралам чуланад.

Мишук петитчыштіс:

— А тэ, бабӧ, он пӧръясь?

— Пӧръяся, — нюммуніс бабыс да гырысь восьласӧн мӧдіс чуланланьыс. Мишук эз кольччы.

Чуланын джодж пасьтаыс сильгисны-сьылісны вижоват ловъя кӧмӧкъяс.

— Сильӧпиян! Кытысь нӧ? — шензьыштіс Мишук.

— Батьыд вайис. Ньӧбӧма Зеленечса фабрикаысь. Мишук пӧ мед быдтас-дӧзьӧритас, радейтӧ кӧ кольк сёйны.

— И мый! И быдта! Кута ёна дӧзьӧритны! О-лё-лёль, кутшӧм мусаӧсь! Позьӧ ӧтиӧс киӧ босьтлыны?

Бабыс гогнитыштіс юрнас, позьӧ пӧ. Но сӧмын на Мишук кӧсйис кутны ӧтикӧс, бабыс зэв чорыда несйис. Сильӧпияныд и ставӧн лясмунісны джодж бердас. Лӧнисны, куліны быттьӧ.

Повзис Мишук, чирӧстіс:

— Ой, бабӧ, бабӧ, куліны ставӧн!

— Кыдзи куліны?! Зэв визулӧсь ӧні на вӧліны да, — ымӧстіс бабыс да босьтіс ӧтиӧс, вайӧдіс вом дорас, ас шоныднас, думсьыс, кӧсйис шонтыны. Сильӧпиыд тай друг восьтіс синсӧ да жбыркнитіс бордъяснас и уси джоджӧ. А сэні и мукӧдыс пондісны вӧрны да сильгыны.

Мишук гажаа серӧктіс, кекӧначасьыштіс:

— Пӧрйӧдлісны! Ок, ичӧтик пӧръячкаяс! Кулӧм улӧ со сетчылісны! Тшӧтш тӧдӧны пӧръясян лунтӧ!

— Колӧкӧ, и тӧдӧны... — нюммуніс и бабыс да бур здук сэсся нюмвидзисны да нимкодясисны баба-внука быдтасъяснас.