КАЛЯЯС

Водз асывнас ме петавлі море дорӧ каляясӧс вердны. Нянь крӧшки койыштан да кыськӧ пыр и лэбыштасны-воасны гырысь, мича еджыд гӧна лэбачьяс.

Ӧти асылӧ сідз жӧ петі нянь торйӧн. Каляяс быттьӧ менӧ и виччысьӧмаӧсь, сэнӧсь нин, шывъялӧны юр весьтын, кливксӧны. Крӧшиті няньтӧ, койышті, и друг кысянькӧ нӧшта ӧти нуръясьысь воис, гулю. И мый ті чайтанныд, каляясыд тай аддзисны сійӧс да уськӧдчисны ставӧн кортӧм гӧсть вылад. Гулюыд, коньӧранӧй, и ас вылас абу рад, пышйыны кутіс. Каляяс — сы бӧрся. Кортӧм гӧстьтӧ ылӧджык вӧтлӧны.

А сы кості кыськӧ лэбыштіс-локтіс сьӧд каля, альбатрос шусьӧ, сарпйис-кокаліс став крӧшкитӧ дай шывкнитіс-пуксис ваас, джыялӧ море гыяс вылын. Йӧй каляясыд эськӧ и локтісны бӧр, да сёйныс нинӧм нин вӧлі.