ЖУ-ЖУ

Шуриклӧн батьыс да ыджыд вокыс, Васьӧ, мӧдісны вӧр видз вылӧ турун ытшкыны. Шурик тшӧтш пондіс вӧзйысьны:

— Босьтӧй менӧ, ме тшӧтш кӧсъя ытшкыны.

Батьыс серӧктіс:

— О-ок, ытшкысьыс! Босьтім эськӧ, да верст-мӧд лоӧ, мудзан. Дай номъясыс сэн нямасны.

— Ме ог пов номъяссьыд, ме найӧс со кыдзи вачкыны кута! И ог мудз! Тӧданныд, ме кыдзи котрала! — Збодериника ошйысьыштіс Шурик.

— Но, сідз кӧ... Пасьтась, мунам, — сӧгласитчис батьыс. — Миянлы сэн чай кӧть пузьӧдан.

Восьлалісны вӧр трӧпаті, тані ыркыд, лӧсьыд. Мудзыштіс, дерт, ичӧт зонкаыд, но места вылас воӧм бӧрын пыр и вӧзйис:

— Ӧзтам бипуртӧ, ме чайтӧ пузьӧда.

— Нӧрӧвитлы, — паныдаліс батьыс. — Дзик пыр огӧ на пондӧй сёйны-юны, уджалыштам первой. Пажын кежлӧ и пузьӧдан чайтӧ. А ӧні пока мун чӧскӧдышт вомтӧ, эстӧн видз пӧлӧныс зэв уна оз овлӧ. Миянлы на, колӧкӧ, кабыр ваян дай.

— Ме вая, вая! — пӧслукман зонкаыд пыр и уськӧдчис видз пӧлӧныс быдмысь вӧрлань да сэсся сысянь дугдывтӧг пондіс чуксасьны-горавны:

— Пап, ме аддзи, аддзи! У-у, мыйта! Пев пом кодьӧсь!

— Кокась, — воча горӧдліс батьыс да шаркйис-ытшкис небыд вӧр турунсӧ. Васьӧ бӧрсьыс вӧтчӧ, тшӧтш ӧвтчӧ косанас.

Муртса удитісны покос-мӧд вӧчны, вӧр дорсянь кыліс лёкгоршӧн чирӧстӧм, а сэсся и ачыс чирзысьыд мыччысис кустъяс сайсянь. Горзіг да кияснас шенасигтыр котӧртӧ веськыда батьыслань ытшкытӧм турун пӧвсттіыс.

Ытшкысьяслы ковмис эновтны покоссӧ.

— Мый нӧ лоис?

— Жу... Жу... — Сӧмын и артмис зонкалӧн. А чушканзіыс сы бӧрся, гашкӧ, дас ли кызь, сідзи и гартчӧны.

Васьӧлӧн ас тӧдлытӧгыс петіс серамыс: ичӧт вокыслӧн парйыс гӧрд свеклӧ моз польдӧма, а син пӧлыс бердӧма ыджыд пыкӧс сайӧ.

— Серав! — чирыштіс батьыс ыджыдджык писӧ да кватитіс ичӧтсӧ, ляскис му бердас, ачыс лажыньтчис сы весьтӧ.

Васьӧ эз удит ни пӧттӧдзыс серавны, ни помӧдз гӧгӧрвоны, мый лоис. Кыдз тай пуля моз сатшліс мыйкӧ сылы пель бокас, сотыштіс яр биӧн моз. Ковмис скӧрмӧм ош моз равӧстны да усйысьны тайӧ местасьыс.

Регыд «мессеръяс» (тайӧ батьыс тадз шуис чушканзіяссӧ) эновтісны дӧзмӧдчысьяссӧ, разӧдчисны. Батьыс вайӧдліс питорсӧ кыдз пу дінӧ, кытчӧ ӧшӧдлісны кӧлуйсӧ да пажын сумкасӧ, такӧдыштіс ойзысьӧс:

— Энлы, пиӧ, лечитам! Волшебнӧй турун корсьлам да.

Локтіс на дорӧ и Васьӧ, коді вӧлі пышйӧма весиг шор мӧдарӧдзыс. Кутӧ пельсӧ да броткӧ-пинялӧ ичӧт воксӧ:

— Дур-ракыд, кытысь и та мында зісӧ сьӧрсьыс вайӧма? Менӧ тшӧтш чушкисны.

— Да кухӧмъя хар, мяч кодь, ӧхалӧ хетӧр кухтын. Ме кӧсйи босьтны харсӧ, а найӧ.... Жу-жу! Уськӧхчисны... — Пыктӧм парнас муртса вӧрӧдігтыр висьталіс Шурик.

— А-а, позсӧ инӧ аддзин да вӧрзьӧдін? — шпыньмуніс батьыс. — Правильнӧ вӧчисны! Молодечьяс, бура дорйисны ассьыныс оланінсӧ! Медлы, шу, миянлысь керканымӧс кодкӧ вӧрзьӧдлас! Доръям ог? Тӧданныд, кутшӧм сложнӧй да сьӧкыд удж зіясыслы колӧ вӧчны, пока артмас шар кодь гӧгрӧс да мича позйыс. Найӧ первой сісь пу няклялӧны ичӧтик пинь-вомнас. Дуль сорнас артмӧ налӧн мыйкӧ руд бумага кодь. А сійӧс ӧд нӧшта на колӧ клеитны да лӧсьӧдны, медым гӧгрӧс да бур артмас позйыс. И тӧлын абу кӧдзыд, и гожӧмын абу жар.

— А тэ, батьӧ, кысь тайӧс тӧдан? Миянӧс тай эз велӧдлыны школаын-а.

Батьыс ышловзис:

— Школаад, пиук ставсӧ он велӧд. Колӧ содтӧд и лыддьысьны на. Ме лыддьылі кутшӧмкӧ журналысь. А сэсся ӧд олӧмыс велӧдӧ. Сійӧ, брат, сэтшӧм школа! Да вед, Шурик-жужурик? Жужуясыс велӧдыштісны, эз?

Шурик тілис пыктӧм синсӧ да нюліс кывнас дундӧм кыз парсӧ.