ТОННА ДЖЫНЪЯ АРТИСТКА
Талун Нина чукӧртіс грездысь став посни челядьсӧ амбар бокӧ ласта вылас. А ачыс зэв пелька кавшасис-кайис амбар вевт вылӧ.
Мый, мися, сэтчӧ чукӧртчӧмаӧсь, вайлы жӧ, мися, видзӧдышта, мый пондас Нинтурным вевт вылас вӧчны.
Вӧлӧмкӧ, Нинаыд артисткаысь ворсӧ да кӧсйӧ челядьлы петкӧдлыны концерт. Первой сьыліс Чапай йылысь сьыланкыв. Сьылӧ да кыз кокнас зымӧдӧ места вылас, маршируйтӧ, корсюрӧ ещӧ горӧдлывлӧ вӧсни да ёсь гӧлӧснас: «раз-два! раз-два!»
Челядьлы ёна кажитчис сьылысьлӧн выступайтӧмыс, шызисны, пондісны кекӧначасьны, воча ки швачӧдны. А Ниналы нимкодь, зільӧ пӧсь петтӧдзыс, «яблочко» пондіс йӧктыны. Но, серам петкӧдлысь, кыдзи сӧмын эз вежнясь, сяммӧ, майбырӧй! А йӧктӧмсӧ помалӧм бӧрын копрасьыштіс, кыдзи и быд артистка, да пондіс ыждавны видзӧдысьяс вылад:
— Швачкӧдӧ, буди, ёнджыка, а то ог кут сэсся нинӧм петкӧдлыны.
А кор челядьыд ёна ышмисны да кинас швачкӧдӧм пыдди пондісны и асьныс патурликасьны ласта вылас, Нина горӧдіс:
— Иманнье! Ӧні ме тіянлы петкӧдла цирк.
Нина кӧсйис, тыдалӧ, бара заводитны йӧктыны, да друг думыштчис, шуӧ:
— Цирктӧ оз позь петкӧдлыны волшебнӧй бедьтӧг. Энлӧ, ме пырала гортӧ.
Сійӧ тэрмасьӧмӧн пондіс тювӧдчыны-лэччыны вевт вывсьыд, да швильсмуніс кокыс. Кыдзи тай турбыльтчас вевт вывсяньыс да муӧдзыс! Шмуткысис и куйлӧ, оз вӧрзьы.
Ме повзи, уськӧдчи сы дорӧ да кӧйяла, ог лысьт сійӧс вӧрзьӧдны, а Нина менӧ, тыдалӧ, аддзис, индӧ юр вылас да юалӧ:
— Пашка, видзӧдлы, вирыс оз пет?
А аслас тірзьӧ вом дорыс, вот-вот бӧрддзас. Повзьӧма.
— Оз-оз! — шуи ме да кӧсйи сылы отсыштны чеччынысӧ.
А сійӧ «оз»-тӧ кывлӧм бӧрын ӧдйӧ ӧд звирк чеччис места вывсьыс да мӧдіс дзизӧдны гортлань, ачыс горзӧ челядьлы:
— Эн на пышйӧй! Ме дзик пыр локта.
Быттьӧ эз и вӧвлы нывторыдлӧн доймӧм ни повзьӧм. Менӧ весиг шензьӧдыштіс: кыдзи сэтшӧм ӧдйӧсӧ дойыс сылӧн бурдіс? Кор Нина, кок пӧв йылас чеччыштлігтыр, кайис кильчӧ помӧ да тешкодя малыштіс юрсӧ, вӧлисти повзьӧм челядь вак-вакӧн серавны пондісны. Ме тшӧтш гораа серӧкті:
— Но и артистка тэ!
А Нина кильчӧ вылӧ сувтыштіс, зэв тшапа вочавидзис меным:
— Абу артистка, а тонна джынъя артистка! Вот! — и тювкнитіс-пырис гортӧ.
— А мыйла тонна джынъя? — юалі ме рытнас.
Нина зэв лабутнӧя вочавидзис:
— Кодъяс быдса тонна вермӧны ки йылас кутны, найӧ тоннаа артистъяс. Эмӧсь пӧ сэтшӧмъясыс, меным ыджыд Юрик висьтавліс. Сійӧ цирк видзӧдлӧма. А ме... ме сӧмын тонна джынъя.
