МЕНАМ ЁРТЪЯС

Пасьтасьны на кута, а Пыста порог дорын нин, бӧжсӧ легӧдӧ. Тэ пӧ ывлаӧ мӧдан? Ме тшӧтш тэкӧд!

Пыстанас ми шуам поннымӧс, ручпи кодь ёсь ныра, рыжӧй кычиӧс. Пельыс сылӧн кӧчлӧн кодь кузь, турышвидзӧ, а бӧжыс кӧлач моз гаровтчӧма да пыр легӧ-тіралӧ. Кутшӧм пӧрӧда, он и куж шунытӧ. А, чӧртыд, визув да мудер. Пыста нимыс зэв и лӧсялӧ.

А нимыс сылы лясіс кыдзкӧ нем виччысьтӧг. Ӧтчыд батьӧ вайис сійӧс питшӧгас, шуӧ, видзӧдлы пӧ, кодӧс ме тэныд вайи! Быдты пӧ да дӧзьӧрит, быдмас — кыйсьыны кутам ветлыны.

А ме буретш листалі-лыдди небӧг пыста-лэбачьяс йылысь. Аддзи кычитӧ да радӧйла эновті небӧгӧс, кватиті козинтӧ да мыйлакӧ горӧдӧм артмис: Пы-ыс-та!

Пыр кежлӧ сэсся и лясіс сылы тайӧ нимыс. Ичӧт рӧд вӧлӧма да ёнасӧ эз быдмы. Кутшӧм нин кыйсьысь! Но бур ёртӧн меным збыль лоис. Лӧсяламӧ зэв, дай радейтамӧ ӧта-мӧдӧс. Кор ме кынмышта да биалас, сійӧ вольпась дорысь оз и вешйыв. Ӧтчыд сідз виси, вом доръясӧс весиг пузьӧдіс, лӧм петіс. Тётя-врачыс шуис, мазь пӧ выпишита.

Судзӧдлім сійӧ мазьсӧ, а эз и ковмы. Пыста кык-ӧ-куимысь нюлыштіс вом дорӧс (окасим, стӧча кӧ шуны), и бурдіс лӧмыд. Со кутшӧм лекар вӧлӧма менам кычильӧй.

И ывла вылад петам, да первой друг сійӧ меным. Быд ногыс ворслам, дзебсясьыштам и панласьыштам.

А талун асыв... Петім кильчӧ помӧ, а сэні ыджыд пон. Грезд мӧдар помсьыс, буракӧ, татчӧ воӧма. Аддзис Пыста понсӧ да сы дорӧ и уськӧдчис, ме йылысь весиг вунӧдіс. Дыр исасисны. Тшук сёрнитчисны ворсыштны. Друг тай Пыста уськӧдчис пышйыны улич кузя, а ыджыд понйыд сы бӧрся. Пыста лявксьӧ-увтӧ да лэбӧ водзӧ! А понйыд оз кольччы сыысь. Меным любӧ, мый Пыста сэтшӧм сюся пышйӧ, но и забеднӧкодь, тӧдтӧм понкӧд ворсӧ да. Видзӧда — друг менам понйӧй кежис бокӧ да кыдз пу дорӧ сувтӧмӧн лэптыштліс бӧр коксӧ. Дука пас вӧчис дай сулалӧ, некодарӧ воськов оз вӧч. Мися, садьӧ жӧ кӧ воис-а, эновтіс тӧдтӧм понсӧ.

А мӧдыс мыйкӧ дыра водзӧ на лыйис-лэбис, но гӧгӧрвоис, тыдалӧ, мый Пыста эновтчис панласьӧмысь, тшӧтш веськӧдчис кыдз пу дорад. Колӧкӧ, кӧсйис тӧдмавны, мый лоис. Но Пыстаыд мудер на вӧлӧма! Бара мӧдіс шырзьыны-котӧртны. Лявзӧ да лэбӧ. Пӧдикӧ, радлӧ — бӧбйӧдлі пӧ ме тэнӧ, ыджыд понйӧ, ӧні пӧ быть ме вермысьнас лоа!

Мӧдыс эз жӧ кут бӧбъявны, уськӧдчис вӧтӧдны.

Сэки эг нин вермы чӧв овны, горзыны куті. А найӧ пӧшти ӧти кадӧ и воисны Мишкаяс керка дорӧ, кӧні сулалісны Мишкалӧн ичӧтик вокыс, Петя, да налӧн Паткыль понйыс. Найӧ, буракӧ, и финишнас вӧліны.

Но Пысталы этша на лоӧма ыджыд понтӧ вильшавны, ичӧтик Петяӧс босьтчис дзерӧдны. Кватитіс кисьыс кепысь пӧвсӧ да пондіс гӧнитны мелань. А ыджыд понйыд вунӧдіс быттьӧ сійӧс, Паткылькӧд нин исасьӧ.

Локтіс ме дорӧ Пыста, лэдзис кок улӧ кепысь пӧвсӧ да бӧжнас легӧдӧ, сёйӧ-видзӧдӧ синъяснас.

— А-а, прӧща коран? Да ладнӧ, прӧстита! Кепысь козинсьыд аттьӧ и. Но Петясӧ мыйла колі дзерӧдны? Вай, другӧ, нуам бӧр кепысьсӧ, сетам кӧзяиныслы.

И гӧгӧрвоис ӧд вильышпозйыд! Пон кӧть, а вежӧра! Мунам пӧ, инӧ, нуам. Босьтлӧ вомас кепысь пӧвтӧ кок улысь да воськов-мӧд вӧчӧ сэтчань, кӧні, кылӧ, чирзӧ-бӧрдӧ ичӧтик Петя.

Пыста восьлалӧ ме водзын. Меным долыд, нюмъяла. Мишка со петӧма кильчӧ вылас, пинялӧ ичӧт воксӧ, мыйла пӧ кепысьтӧ сетін пышйӧднысӧ.

Воим на дорӧ да Мишасянь сюри и меным.

— Ме ли мый мыжа? Пыста тай... — босьтчылі дорйысьны, но Мишка крапкис:— Кутшӧм кӧзяин, сэтшӧм и пон! Ӧткодьӧсь...

Ой, Мишка! Нинӧм абусьыс оз-ӧ кӧсйы кыпыд лолӧс дӧзмӧдны? Кывшусьӧгӧн сёрнитӧ! Ме ӧд кылана шусьӧгтӧ аддза жӧ! Ёна дыр думайттӧг и крапки:

— Тэ ӧд ме кодь жӧ! Кутшӧм ачыд, сэтшӧм и ёртыд! Ӧткодьяс пӧ тай и аддзысьлӧны! Али тэ меным абу нин друг?

— Но... Друг... Сэсся нем оз позь шуны?

— Мед эн и шу. Ворсыштны кӧ окота лоӧма Пысталы... На, Петрӧван, босьт кепысьтӧ да сэсся некодлы эн сет асьтӧ пӧрччӧдны.

Пока ме ичӧт Петякӧд нокси, кепысьӧді да бурӧді, Пыста Миша гӧгӧр нин бергалӧ, чеччалӧ морӧс вылас. Энӧ пӧ бара-й кык друг венӧ воӧй, бурджык пӧ ворсыштам, быттьӧ кӧсйӧ шуны.

А збыль ӧд, Пыста тӧлка кычиль! Збыль бур ёрт! И Мишка тшӧтш.