КӦРӦБ ТЫР ШУД
Гожӧмбыд нин Мишук ыджыдджык вокыскӧд узьлӧ сараяс турун перина вылын. Ок, и лӧсьыд сараяд узьны! Ыркыд, дай гутъяс оз вильшасьны. Чӧскыда узьсьӧ. Садьмас Мишук, да гортас некод нин абу, ставныс мунӧмаӧсь удж вылӧ. Бабыс град йӧрас нин ноксьӧ. Синсӧ тілигтыр Мишук кильчӧ помас петӧ да сэтысянь и чуксалӧ бабсӧ.
— Бабӧ! Бабук! Ме чеччи нин!
— Но-о... Чеччин? — кылӧ бабыслӧн гӧлӧсыс кысянькӧ керка мыш сайсяньыс. Сэсся и ачыс мыччысьӧ. Сійӧ чышкалӧ кияссӧ нагрудник бӧждорас да, гӧгапи дорӧ матысмиг, шмонитыштӧ:
— Мыйла нин и чеччин? Эз и ков нин чеччыны. Рытӧдзыс мед узин дай. Ӧти сайсянь сэсся позис и мӧд войсӧ на узьны.
Мишук кывзӧ бабсӧ да куньтыралӧ синсӧ, нюмъялӧ. Сылы и долыд, кор со тадзи бабыс шмонитӧ.
— Бабӧ, а менам мыйлакӧ кынӧм кутіс сюмавны, — вашкӧмӧн юӧртӧ бабыслы зонка да сывъялӧ бабыслысь пидзӧссӧ, выліджыксӧ оз на судз.
— Сюмалӧ кӧ, быть нин, инӧ, ковмас вердыштны, — серӧктӧ бабыс да индӧ керкаас пыранінлань. — Пыр, мыссьышт да нуръясьыштам. Пачын менам талун ой чӧскыдтор пусьӧ!
— Бара, пӧди, проса рок, — чушкӧдыштӧ парсӧ Мишук.
— Мый тэ, мый тэ, Микайлӧушко! — лӧньӧдӧ сійӧс бабыс. — Саламат да печина рок! Кывтӧ эн гыньыкты...
Кор пызан вылӧ бабыс вайис пӧжӧм йӧв гырнич да сёй латкаын аладушкияс, Мишук бара на чикрӧдлыштіс нырсӧ:
— Ачыд саламат шуин, а йӧв да!
— Пакталӧма, пакталӧма дзикӧдз-дзикӧдз саламатыс! — бокас вачкучкысьӧмӧн юӧртӧ бабыс. — Ковмас пӧсь йӧвсӧ и юны аладдянас пиуклы.
— Ме кеньсӧ радейта, — шуӧ Мишук да судзӧдӧ паньнас гырнич веркӧссьыс кыза банйӧм кеньсӧ, чупкӧдчӧмӧн нюлӧ-гыньлалӧ аладдя сорнас.
Бабыс видзӧдӧ сы вылӧ, нюмъялӧ да кайтӧ:
— Сёй, дитя, да пет гуляйтышт. Ме мудзи, шойччышта. А сэсся бальӧясыдлы да тайтӧыдлы турунла ветлам. Жуг дозсӧ нуны тэныд ковмас, ме ачым косасӧ босьта.
— Ме радейта турунтӧ ытшкыны, — гогйӧдлӧ юрнас Мишук да зільӧ гыньыктыны бӧръя вом тырсӧ. А гыньыктіс — ӧдзӧс мӧдарас лыйыштіс.
— Ме регыд локта! — посводзсяньыс нин кыліс сылӧн гӧлӧсыс.
Локтіс Мишук сёрӧн, пажын кад гӧгӧр нин.
— Но-о, локтін? — шыасьӧ бабыс. — Ме тэтӧг нин мӧдӧдчылі турунысла-а... Пасибӧ, абу вунӧдӧмыд да.
Пажнайтыштам дай ветлам. Пет, чукӧст дедтӧ, звӧз помын сійӧ. Пажнайтнысӧ тэнӧ дыр нин виччысьӧ.
Мишук уськӧдчӧ дедсӧ чукӧстны.
Дедыс пукалӧ звӧз помас кыз пес чурка вылын, а бокас ыджыд нӧб тыр бадь пу ньӧр.
— Дедӧ, тэ мыйла та мында ньӧрсӧ вайин? — шензьыштӧ зонка.
— Тэнӧ ньӧръявны, — вочавидзӧ дедыс.
— Та мындатӧ ме ог вильшась, — дзӧрӧдӧ юрнас Мишук. — Бӧр ну, кытысь вайин.
— Вайи-вайи, да бӧр ог жӧ ну! Вадор нюрӧдз ӧд нарошнӧ лэччылі, — кайтыштӧ дедыс да, Мишук вылӧ видзӧдӧмӧн, зэв збыльысь юалӧ: — Колям, гашкӧ, гортӧ да? Мый вылӧ кӧ век нин згӧдитчас.
— А ме тӧда, мый позьӧ таысь вӧчны... Ньӧв! Вӧчам?
— Позьӧ, дерт, и ньӧв, — сӧглас сетӧ дедыс. — Медым повзьӧдлыны да лыйлыны сьылысь лэбачьяссӧ, но бабыд мый шуас? Сійӧ тай тшӧктіс ыджыд кӧрӧб вӧчны-а, мед пӧ позяс пуктыны сэтчӧ и нӧдтӧ, и мойдтӧ. Шудтӧ кӧ аддзан, сэтчӧ жӧ позяс тювгыны, мед ӧтлаын кургасны.
— Пӧръясян тэ, дедӧ, — сералӧ Мишук. — Мойдсӧ некыдз оз позь кудъяс пуктыны. А вот Петяяслӧн зэв ыджыд кӧрзина эм, ньӧрсьыс кыӧмаӧсь да лук сэні видзӧны. Ме аддзылі... Миян позьӧ жӧ лук видзан кӧрзина вӧчны. Да ӧд, дедӧ?
— Позьӧ, дерт. А тэ шуан — ну бӧр, — кывсетчӧ дедыс да вом тырнас вашмунӧмӧн содтӧ: — Вӧчам и кӧрзина! Отсыштан кӧ тшӧтш.
Мишук радысла чеччалӧ нин дедыс гӧгӧр.
— Кӧрзина, кӧрзина вӧчам! Вай ӧдйӧджык пырам, дедук, бабӧлы висьталам! Сійӧ виччысьӧ нин миянӧс пажнайтны! Лок, дедӧ, ӧдйӧ!
Мишук кыскӧ дедсӧ киӧдыс да тэрмасьӧ-висьталӧ, ӧд сылы колӧ бабыскӧд турунла ветлыны дай дедыслы отсасьны.
Дедыс вӧтчӧ сы бӧрся, вом тырнас вашъялӧ да кайтӧ:
— Но, Мишук, тэ тай зэв нин ыджыд да ён! Видзӧдтӧ, дедсӧ нин кыскыны вермӧ!
— Нюжмасян да. Колӧ ӧд ӧдйӧджык... Рытнас мамӧ да батьӧ локтасны, а миян выль кӧрзина! Да ӧд, дедӧ?
Мишуклӧн радлуныс пуӧ. Долыд сьӧлӧм вылас и дедыслӧн. Дакайтӧ внукыслы. Ӧд сійӧ чайтӧ, мый кыкӧннад и збыль позьӧ сэтшӧм кӧрӧб кыны, кытчӧ позьӧ чукйӧн шӧтны шудсӧ и став бурсӧ — мича мойдтӧ и сьӧкыд нӧдтӧ.
