ВИЛЬЫШ ЗЭР
Юранёвъяслӧн Денискаыс ыджыд нин. Ачыс ветлӧдлӧ садикӧ. Тӧдӧ туйсӧ дай понъясысь оз пов. Но колльӧдӧ кӧ сійӧс кодкӧ, мамыс ли, батьыс ли, Денискалы зэв любӧ. Позьӧ туй чӧжыс варовитны, кывбур лыддьыны и артасьны, нӧдкыв тӧдмавны.
Талун пиуксӧ колльӧдны мамыс ыстіс Катенькаӧс, Денискалысь ыджыд чойсӧ. Чоя-вокалы нӧшта на гажа лоӧ. Найӧ радпырысь петісны гортсьыс, но туй чӧжыс ковмис чеччавны ва гӧпъяс вомӧн да кытшлавны найӧс. Войнас ёна зэрӧма да туйыс няйт, нильсъялӧ кок улад. Кутшӧм нин кывбур лыддьӧм да варовитӧм. Эз удит Дениска весиг и выль нӧдкывсӧ нӧдны чойыслы. Катяыс тшук эз на кывлы татшӧмтӧ. Дай ачыс Дениска тӧдмавнысӧ эз на жӧ вермы. Ичӧтнас пӧ, кор кага на, ни ӧти увтӧс абу вӧлӧма, а кор пӧрысьмис да пӧль лои, сё увтӧсӧн гартісны. Тешкодь. Мый эськӧ тайӧ лоӧ? Ӧні Катяыскӧд, колӧкӧ, ӧтувтӧ и тӧдмалісны, но нильӧг туй вӧснаыс некор та йылысь мӧвпавны. Дениска кымынӧдысь нин дивитіс зэрсӧ, мудер пӧ кутшӧм, войнас та мында ва кисьтӧма. Луннас, небось, оз лысьт зэрнысӧ, кор Дениска гуляйтӧ ывлаын.
Катяыс кывзіс вокыслысь броткӧдчӧмсӧ да серӧктіс:
— Зэригас ӧд оз петкӧдны тіянӧс ывлаас. Сійӧн и оз зэр гуляйтігад.
Дениска весиг дӧзмис чойыс вылӧ.
— Тӧдан тэ мыйкӧ! Сэтшӧм кӧ тӧлка, тӧдмав вот, мый лоӧ?..
Дениска сідзи эз и удит чуймӧдны чойсӧ выль нӧдкывнас. Туйсӧ налысь вомӧналіс зэв визув шор.
Сувтісны чоя-вока да оз тӧдны, кыдзи вуджнысӧ. Он ӧд бергӧдчы гортад, со садикыс тыдалӧ нин да.
— Вильыш зэр... — бара на пондыліс дивитны войся зэрсӧ детинка, но буретш на дорті шалксьӧдіс кытчӧкӧ ыджыд дядьӧ, плаща да резина сапӧга.
— Мый, вуджны кӧсъянныд? — шыасис на дорӧ дядьыд. — Но, мӧдім.
Тайӧ кывъяснас и кватитіс кыкнаннысӧ киняулӧдыс да дась вӧлі вуджӧдны шор вомӧныс. Но Катя удитіс чилӧстны:
— Ме ог! Ме ог! Менӧ эн! Денискаӧс сӧмын! Тонӧ сылӧн садикыс...
Дядьыд видзӧдліс садиклань, эновтіс Катяӧс, а Денискаӧс ӧти здукӧн вуджӧдіс шор вомӧныс, сувтӧдіс кок йылас да серамсорӧн шуис:
— Но и бур жӧ зэрыс! Капуста град оз ков киськавны!
Сэсся шеновтыштіс кинас Денискалань да тэрыба бӧр вуджис шор вомӧныс. Тэрмасис, буракӧ, кытчӧкӧ. Тэрыба муніс туй кузяыс водзӧ.
Детинка кӧсйис нин чепӧсйыны садикас, но виччысьтӧг тӧд вылас усис дядьыслӧн зэрсӧ ошкӧмыс, капуста градсӧ гарыштӧмыс. Кыдз тай горӧдас:
— Катька! А ме тӧді, тӧді! Капуста лоӧ!
— Кутшӧм капуста? — нинӧм эз гӧгӧрво шай-паймунӧм чойыс.
— Да нӧдкыв вылас, мися, вочакывсӧ аддзи! Ме ачым аддзи... ме ыджыд нин!
— Но, ыджыд кӧ, и котӧрт садикад! Ме тэ вӧсна школаӧ сёрма...
