ПОЖӦМЪЯСЗэв гырысь пожӧмъяс тӧв нырӧн пӧрины. Вадорӧ усины, ланьтісны чӧлӧсь. Джуджыдӧсь вӧліны, енэжсӧ пыклісны: Му бердӧ шняпкысьны шог налы вӧлі. «Жугӧдін-пазӧдін миянӧс, бушколӧй! Кужам ми водзӧстӧ мынтыны тэныд! Медбӧръя лов шыным кось йылысь горӧдіс: Эн чайт, мый, тӧв нырӧй, миянӧс венін!» Карабъяс вӧчисны кузь пожӧм пуясысь. Саридзӧ карабъяс петісны сюрсӧн — Шывгӧны, морӧснас бушковсӧ вундӧны, Вылын зэв кутӧны ассьыныс юрсӧ. «Ызгы и чашйысь тэ йӧй морт моз, тӧлӧй, — Мунам ми... миянӧс некыдз он ӧлӧд!»
