ДЗОЛЯ СЬӦЛӦМА ВАНЯ

Ванялӧн эньыс пызь кӧтіс шомӧсын, пуктіс шоммыны пач вылӧ, ачыс нӧ муніс матіса эн ордӧ.

Рытъявыв Ваня гортас воис, чукӧстчис, керкаын кодкӧ абу. Кодыр сійӧ кӧсйис би вартны, кылӧ: пач вылын кодкӧ чушъялӧ. «Дерт олыся». Ваня арталіс, полӧгсянь дзормис, киысь сартас уськӧдіс — пышйис. Пемыд пыр Ваня тувччис би куштан вылӧ, сійӧ нӧ кымӧсас сылы! «Ӧй, ӧй, айӧй, эньӧй! Отсалӧй! Отсалӧй!» Вань горзіс, кӧсйис керкаысь ортсӧ петны. Сы шог вылӧ нинкӧмыс разьсис, нинкӧмса кӧртӧдсӧ ӧдзӧсӧн Ваня пӧдлаліс: посводзын нюжӧдчис, ыджыд шыӧн горзіс: «Ӧй, айӧй! Ӧй, матісаясӧй! Отсалӧй, мырддьӧй — менӧ олыся кутӧ!».

Матын олысьяс воисны, Ваняӧс лэптісны, абу ловъяӧн, абу кулӧмаӧн; кодыр нӧ кывлісны, мый вӧлі, пондісны сы вылын серавны. Сы бӧрті дыр нерисны Ваняӧс, юавлісны сылысь, кыдз сійӧ повзис шомӧсын кӧтӧмсянь, пельӧсса би куштансянь, аслас кок вывса нинкӧмсянь?