СЁРНИ ӦКСЫЛӦН о. МАКСИМКӦД
Игумен дзор юрсисӧ шыльӧдігмоз шуис:
— Гӧгӧрвоа тэнсьыд шогтӧ, ӧксы. Дерт, сідзтӧ абу долыд овныд. Мый нӧ кутан керны Мӧскуасяньыд кӧ татчӧ локтасны? Он ӧд вермы накӧд водзсасьныд... Новгородсаясыд оз отсавны тэд... Ӧксы, мый нӧ тэд ёнасӧ вийсьыныс, косясьныс Мӧскуасаясыскӧд? Найӧ ӧд сэтшӧм жӧ йӧз... миян енлы жӧ юрбитӧны и. Он-ӧ кыдзкӧ бурӧн? Кывзы, ӧксы, он ӧд вермы накӧд водзсасьны, выныд оз судзсьы...
— Тэ нӧ лыддин миянлысь вынсӧ? Тӧдан? — скӧра шуис Микаль ӧксы. — Нинӧм вылӧ Мӧскуалы ог сетчӧ! Мый вынъяысь кутам вермасьны!.. Мырдӧнтӧ ӧд сьӧкыд лоӧ миянӧс босьтныд!
— Кыдзи нӧ?.. Кристосыдлӧн нӧ велӧдӧмыс?.. Сійӧ велӧдӧм серти ӧд Мӧскуасаясыд миянлы вокъяс лоӧны: ӧтмоз накӧд юрбитам.
— Юрбитӧмыд да вераыд Мӧскуа дінӧ миянӧс оз на кӧртавны! Огӧ юралысьӧн лыддьӧй Мӧскуаса Ивантӧ! Тэд нӧ, игумен, абу и яндзим сэтшӧм кывъястӧ шуавны, синны сетчыны Мӧскуалы?! Огӧ, нинӧм вылӧ огӧ сетчӧ! Абу сьӧлӧм серти миянлы Мӧскуаыд... Эз на миянлы мустӧммы ас вӧляным!..
Игумен повзис, шай-паймуні. Полігтырйи видзӧдлывлӧ скӧрмӧм Микаль вылӧ. Эстшӧма эз кажитчы Микальлы сылӧн павкӧдӧмыс. Сэн жӧ сулаліс Микальлӧн дядьыс, Ладимер. Гогъялӧ сійӧ юрнас Микальлы.
— Мыжа сыысь, ыджыд ӧксы! — оліс, оліс да шуис игумен, ачыс сувтіс да улӧ копыртчис Микальлы: — эг куж ме тэд кыв шуны... Эг кӧсйы ме мырдӧн ладмӧдны тэнӧ Мӧскуаса ӧксыкӧд... аслад гаж. Сӧмын, мися, вераыд миян накӧд ӧткодь, юрбитам ӧти енлы.
— Сы вӧсна и локтӧны миян вылӧ, ӧти енлы юрбитам да, — шуис Ладимер тшапа видзӧдлӧмӧн игумен вылӧ. — Налӧн сӧвесьтыс весиг войт абу. Пыртісны миянӧс асланыс вераӧ, мӧдӧдісны попъясӧс да манакъясӧс, ӧні сэсся асьныс локтӧны Мӧскуаса Иван ки улӧ топӧдны, кыдз тай ловнымӧс Кристос вераӧ топӧдісны...
— Найӧ купечьясӧс ӧбӧдитӧмысь пӧ кӧсйӧны... — заводитліс о. Максим, сӧмын Ладимер эз лэдз помавны: тшапа кутіс юркйӧдлыны:
— Мӧскуасаясыд — наян йӧз! Войдӧр мӧдӧдасны попъясӧс да манакъясӧс, сэсся на бӧрся и войска локтас... Мӧскуалы войскатӧ мӧдӧдны кутшӧмкӧ помка сюрӧ нин. Веськыда кӧ шуны, найӧ локтӧны выль пыртӧм йӧзтӧ ас ки улас кабыртны. На ногӧн кодъясӧс Мӧскуаса попъяс пыртӧмаӧсь, Мӧскуа улӧ и колӧ сетчыны.
— Он збыль тэ сёрнит, ӧксы, прӧста сідз шуалан, — смелмӧдчис игумен да заводитчис шуасьны, но Микаль ачыс торкис сійӧс, горӧдіс:
— Збыль, збыль дядьӧй шуӧ! Быдсяма лёкыс и приччаыс миянлы воны кутіс выль вераысь! Топӧдны кутіс миянӧс тайӧ вераыд Мӧскуа улӧ!.. Ставныд ті пӧръясьӧм вылын оланныд!..
Вывті ёна скӧрмӧдіс Микальӧс медбӧръя кывъясыс Максим поплӧн.
— Видзӧда да, ті Мӧскуа вылӧ надейтчанныд! Мися жӧ, Чердінса купечьястӧ доръяд. Туй вылас налы сёян сетінныд, паськӧм, кӧмкот, быдтор мый колӧ. Ӧні сэсся со ставыс на вӧсна жӧ и лои. Тӧдӧмысь, Мӧскуа некодлы нинӧм оз эновт, некутшӧм кедзовтыштӧм оз вунӧд. Ачыс эськӧ быдсӧнӧс кедзовтӧ да... кодӧс вермӧ, сійӧс и лямӧдӧ.
