ЖАР ЛУНӦ

«Став карыс — ваын.
Некодӧс он кый.
Кӧть донъяв бӧр и водз кар пасьталаыс.
Ю вылӧ видзӧдла и эска сэки,
Мый
Став ловъя лолыс петавлӧма ваысь.
(В. Тимин. «Жар лунӧ».)

Кор велӧдчылі,
Вӧлі том и йӧй.
Мый ваысь петім — некор ме эг
					эскыв.
Ме думайті,
Мый медводз вӧлі сёй,
А мӧд ног шуӧм — сӧмын
			пиньяс кеслӧм.
И думайті ме
Эськӧ тадзи дыр,
Эг волы кӧ ме ӧтчыд
Сыктывкарӧ.
Эг аддзы сэтысь
Весиг ичӧт шыр,
Став карыс — куш,
Кӧть гогнит сэті шарӧн.
Ю вылӧ видзӧдлі
И эски сэки,
Мый
Став ловъя лолыс петавлӧма
				ваысь.
И ӧні менӧ
Удж вылысь он кый.
Ме — ваысь петӧм,
Бульдыкася ваын.