ТӦДТӦМ СЁРНИ

«Мыйкӧ тэд висьтала кузя.
Мый йылысь, ачым ог тӧд».
(В. Лодыгин)

Ӧні поэтӧн ме шуся
Кывъястӧ прӧстӧ ог лӧд.
Мыйкӧ тэд висьтала кузя,
Мый йылысь, ачым ог тӧд.

Гижа поэма и кывбур.
Та вылӧ эм ыджыд ӧд.
Сэтшӧма песлӧдла кывтӧ,
Мый йылысь сёрни — он тӧд.

Кодлыкӧ дивӧ кодь овлӧ,
Йӧзӧдла гижӧдъяс кор.
Гижлыны сідз, вокъяс, ковлӧ,
Ачыд мен эн гӧгӧрво.

Лыддяс-ӧ кодкӧ? Мен ӧткодь,
Но шуис мен ӧти морт:
— Мый йылысь больган, он тӧд кӧ,
Ас пытшкын кут больгантор.