УКРАИНАЫН

Енэжсянь биӧн лолалӧ шонді. Ыпъялӧ, чепсасьӧ, быттьӧкӧ ставнас кӧсйӧ му вылӧ усьны. Ру петӧ увтасінъясысь. Доналӧма лыаыс, кокӧс сапӧг пыр сотӧ. Кузь топольяс, паськыд тупуяс, яблӧг пуяс ю бердын сулалӧны, коръяснас шевгӧдчӧмаӧсь. Ваыс юас небыд кунва кодь шоныд. Весиг тӧврутор абу. Гӧгӧр ланьтӧмаӧсь. Рутш ни ратш. Джуджыд керӧс вылын вугралӧ-дзӧрӧ Украинаса сикт, садъяс пиын тырӧма. Керӧсыс юын рӧмпӧштанын моз видзӧдчӧ. Сад йӧр чӧв олӧ, ыджыд дум думайтӧ. Сӧмын ышловзьылас, кор пӧльыштас тӧвру. Гырысь пуяс мудзӧмаӧсь, жуялӧмаӧсь. Посньыдик пуяс вуджӧраинсянь быд пу кості мыччӧны юрсӧ, кӧсйӧны видзӧдлыны енэжса би вылӧ. Чӧскыд унмӧн узьӧ ывла.

Ми вӧлім кыкӧн, ме кодь жӧ мӧдзакӧд. Ми купайтчим дэбыд ваын. Ми куйлім веж турун вылын, яблӧг пу улын, вуджӧраинын. Ми нимкодясим ывла мичлуннас. Ми куйлім чӧв ланьтӧмӧн: эг лысьтӧй торкны лӧньлунсӧ, ывлалысь мичлунсӧ. Ыджыда лолалім чӧскыд тӧвруӧн, сьӧлӧмӧдз ньылалім лӧньлунсӧ. Ми мичлуннас нимкодясим. Звонок друг керӧссянь кыліс. Горӧдіс дневальнӧй: «На занятию!» Здук мысти керӧс вылӧ нин воим. «Становись!..» «Равняйсь!» — горӧдіс ыджыдным. Ми шыльквидзны кутім ӧти визьын. Ыркнитіс тӧвру. Ыджыда лолавны кутісны пуяс. Ме кӧсйи видзӧдлыны вадорлань, — оз позь... «Вот, вот, тадз» — юра кутіс шуавны: «Ӧні зэв лӧсьыда шыльӧдчид, мича лои, нимкодь видзӧдныд!»

Вадорын шонді водзын ывлаыс ворсіс, нюмъяліс, сераліс...

«Напра-а-во! Шагом марш!» — горӧдіс ыджыдным.