МӦДӦДТӦМ ПИСЬМӦКор письмӧ помад пуктан чут, сэк он нин сэсся ёна тунъясь да дыр куйлӧдны он нин кут, а ӧдйӧ нуан пошта кудйӧ. Сэн шудкӧд орччӧн куйлӧ шог, выль гижӧд мукӧд дінӧ содӧ, и коді тӧдӧ, кутшӧм ног тшӧтш тэнад ыстанторйыд водас. Том мамлӧн чужис муса ныв да верӧсыслы ичмонь гижӧ, мед потандорса сьыланкыв зэв пыдӧ сьӧлӧмӧдзыс йиджас. А зонлысь сӧвман ыджыд сям машина дінӧ кыскӧ кисӧ, но комын во нин дӧва-мам пыр корсьӧ ассьыс вошӧм писӧ. Но кодкӧ суклясьны на горш да матыс ёртсӧ зільӧ сёйны, а шонді югӧртӧ и порсь оз вермы няйт гуранӧ лойны. Мед бара пуктас гуся пас ас письмӧ помас, колӧк, сійӧ. Эм мортлӧн ӧти кырымпас, Тэ сійӧс пукты сӧстӧм киӧн! Но не бур президентъяс ног (ог весьшӧрӧ ми ӧні эльтчӧй!), со вӧчӧ медся ыджыд шог быд мортлы медводз ачыс Ельцин. Оз уджав, тӧдчӧ, сылӧн юр, а сьӧлӧм биыс дзикӧдз ваймис, кор марка ньӧбны оз дас ур, а колӧ сетны кык сюрс шайт нин! Мед куйлӧ менам гижӧдтор, ог пошта кудйӧ ну, ог орӧд, и медым ачыс прокурор зэв стрӧга ме вылӧ оз горӧд.
