МЫНТЫТӦМ УДЖЙӦЗ

Эг мӧвпалӧй сы йылысь тэкӧд,
	мый пӧрысьмам коркӧ,
а томлунным паметьын кольӧ,
	кыдз зэв мича мойд.
Став олӧмным, донаӧй,
	вӧлӧма тулысся шор кодь,
а ми — тайӧ шорыслӧн
	ичӧтик сӧмын кык войт.
Но кык войтлысь сӧстӧмлун
	нэм вуджиг ньӧти эг воштӧй,
ог яндысьӧй челядьлы ошкыны
	сійӧс, мый эм,
мед кужасны найӧ тшӧтш
	сійӧс, мый дорйим да ошким,
пыр видзны да содтыны
	асланыс киясӧн нэм.
А ми сайын колис кӧ
	кодлыкӧ мынтытӧм уджйӧз, —
кӧть куим пӧв ов,
	мортлӧн уджйӧзыд некор оз быр! —
Ми унатор вӧчны дзик сідз,
	кыдз колӧ, эг кужлӧй,
и мыжавны сыысь оз кутны мед
	миянӧс пыр!