* * *

Важӧн керка тшуплісны кос кондаысь
чужӧмбаннас лун шӧр кадся шонділань,
вевтыс сылӧн эз кӧ вӧвлы сигӧра, —
шулісны, мый абу ёна идӧра!
Му гӧрысьӧс, шоныд керка тшупысьӧс
нимтывлісны зумыд олӧм кутысьӧн.
Сьыланкывлӧн ылӧдз кывліс йӧлӧга,
керкаад кӧ вӧвлі нянь да вӧлӧга!
Шуд да дзоньвидзалун сиам тіянлы,
сиктын олысь став крестьяна пиянлы,
медым зарни югӧръяссӧ шонділысь
муяс весьтад кымӧръяс оз кондыны,
медым сиктад выль керкаяс содісны,
шоныдінӧ челядь пӧтӧсь водісны,
енэж улас мыйкӧ кӧ и шыаліс, —
тувсов кывлӧн музыкаыс гымаліс.