МЕСӦ СЫЫСЬ ОГ ЛО МЫЖА

Месӧ сыысь ог ло мыжа,
артмас кӧ нин тадз,
бара пуксясны кор пыжӧ
асныра кык дядь…

Колӧ зэлӧдчӧмӧн сынны,
пӧсьӧдлыны мыш,
ӧта-мӧдлӧн судзсис вынныс,
сӧмын вӧлі дыш.

Тувсов ю шӧрад эн вуграв
да эн нюжмась дыр,
а вот миян муса другъяс
вензисны на пыр.

— Тэ сын!.. — мӧдлапӧлӧдз кыліс.
Воча: — Ачыд сын!..
Сиктлӧн серпас важӧн сыліс,
кыдзи бырӧ тшын,

кӧрт туй послӧн пыкӧд воис
джуджыд, ён да кыз...
Кык дядьӧ да пыжысь лоис
сӧмын пилипызь.