ВАЖӦН ИДРАВТӦМ ПОЗЙЫН

Важӧн идравтӧм позйын
бара юӧны гозъя.
Бара юӧны гозъя,
гашкӧ, сизимӧд доз нин.
Налӧн дулалӧм синмӧ
яндзим ньӧти оз инмыв,
дзикӧдз тыассьӧм вежӧр
тупкис сім сера эжӧр.
Абу наӧдз ӧд могыс,
кыдзи шуласны, меным:
аддза,
ичӧтик Лена
бокын сулалӧ шога.
Ставсӧ тӧдӧ и кылӧ
юысь гозъялӧн нылыс,
кодлы тавося арын
тырӧ вит да джын арӧс.
Мамлӧн мелілун колӧ
сылы, батьыслӧн сывйыс,
челядьлун абу долыд,
кор оз тӧд сьыланкывъяс...
Мича аканьлӧн туйыс
Лена киӧ оз веськав, —
батьыс сійӧс тшӧтш юис,
аддзис жер горшас места.
Сылысь мырддисны радлун,
коді челядькӧд олӧ,
гортас локны детсадйысь
Ленук тіралӧ-полӧ...
Ичӧт Леналӧн синва
ачыс ас кежас косьмис,
шога видзӧдысь синмыс
садьмӧм лӧглунӧн ёсьмис...
«Отсав ичӧтик нывлы! —
сьӧлӧм чепсасьӧ-корӧ:
Юысь бать да мам тывйысь
мича дзоридзсӧ орӧд!»
Сэтшӧм властьсӧ эз сетны —
нуны Ленукӧс позйысь,
кӧть и юӧны век на
и оз ӧти пеж гозъя.
Но ме кыв кута сыысь,
кыдзи быд Лена олӧ,
радла серамлӧн шыӧн,
сійӧс дойдысьсӧ ёра.
Мед жӧ сьӧлӧмысь биӧй
тувсов чардби моз потас,
вина доз бердысь кияс
юысь бать-мамлысь сотас!