ТАДЗ ЭСЬКӦ КУВСЬЫНЫ МЕНЫМ...

Зэв ыджыд зал, гашкӧ, сійӧн
шызьӧма, —
	пырны он письт! —
бать пыдди «Ылалӧм пиын»
ворсӧ Ермолин-артист.
Зэв тӧдса мыгӧр да чужӧм,
неуна мышкыра морт
сулалӧ ӧтнас, кыдз вуджӧр,
пиыс кор эновтас горт.
Мый сылы, коньӧрлы, колӧ! —
мӧвпалӧ жугыльтчӧм бать:
пиыслӧн шогмытӧм олӧм
син водзас жугалӧ тадз.
Ыджыд да ён сійӧ ачыс,
некод кӧть сійӧс оз тӧд,
шуйгавыв морӧсса пачыс
воштӧма вирыслысь ӧд.
Тыдавтӧм висьӧмӧн висьӧ,
ёсьмӧ пыр ӧтторъя дой, —
пи вӧсна шогсьӧм да вийсьӧм
содтіс нин медбӧръя войт...
Колӧ жӧ помӧдз нин ворсны,
синсӧ кӧть руаліс тшын...
Зрительлысь здук кежлӧ корсьӧ
сайсьывны медбӧръя вын.
Сценаыс тыртӧм друг кольӧ...
гыалӧ зэв ыджыд зал,
Юргӧ:
	— Ермолин!..
	— Ермолин!..
Ки пыдӧс кодлы нӧ жаль!..
Люстра тшӧтш, кажитчӧ, вӧрӧ
югӧрнас горӧдны «бис».
Зрительлӧн видзӧдлас шӧрӧ
пет жӧ вай, шуда артист!..
Занавес мӧдарын сійӧ,
кытысь оз аддзыны йӧз,
куйлӧ... И кокыс, и киыс
ваймӧм нин ӧгыр кодь лӧз.
Ӧгыр моз сотчыны помӧдз
оз быдӧн сы мозсӧ чуж.
Веськодя сьӧлӧмъяс вомӧн
вуджны Ермолин эз куж.
Тадз эськӧ сувтӧдны меным
медбӧръя строчкаӧ чут...
Ыджыдджык шуд аслам нэмын
Бӧрйыны эг эськӧ кут.