* * *

Тайӧ вӧвлӧмтор эз вун, дерт, дыр.
Вӧлі сэк ар квайт мен либӧ сизим.
Шӧрлӧсінса челядь, кыдз и пыр,
Кывтыдпомсаяскӧд лӧглун видзим.

Тӧвся либӧ гожся рытъясӧ эг ӧтчыд
Кулакъясӧн пӧсь тыш вылӧ петлӧй,
Сюрлывлі, дерт, мидорсалы пӧттӧдз,
Но и ми зэв уджйӧзӧн эг ветлӧй —
Вильшасьлім и косясьлім быд ног.

Кывтыдпомын медся вильышӧн кык вок
Вӧліны сэк — землемерлӧн пиян —
Медся тӧдчанаджык “врагъяс” миян.

Мый шуны, детинкаяс вӧліны зэв збойӧсь...
Но коркӧ ӧтчыд сиктӧ пӧрӧс воис...
Висьмисны кык вок...
И нинӧм тӧдтӧг
Ӧта-мӧд бӧрсяыс кувсисны.

Шог пӧдтіс 
Миянӧс сэк, кладбищелань кор
Вӧла-доддя нуис ичӧтик кык горт...
Кутшӧм тайӧ кажитчис зэв дона
Воштӧмыс!
Кӧть лӧгавлім вель ёна!