ВӦРАЛЫСЬ

Арын лӧнь керкаысь сійӧс эн корсьӧй,
Бура ӧд тӧданныд —
				нинӧм он кер! —
Пармаын ыдждавны босьтчывлӧ корсянь
Вемӧдзыд йиджтысьысь медкӧдзыд зэр,

Вӧралысь лазъясяс, мӧдӧдчас туйӧ,
Ёртъяснас лоасны пищаль да пон.
Урлӧн да туланлӧн меддона куяс
Вештасны сылысь став тӧждысян дон.

Сідз жӧ, кыдз дедъясыс олісны вӧрын,
Налысь важ ордымсӧ некор оз веж.
Весьшӧрӧ йӧраӧс сійӧ оз пӧрӧд,
Пияна дозмӧрӧс вины оз кеж.

Оз сідзи вӧрав, кыдз ӧткымын хлюстъяс
«Волгаӧн» петасны куштыны рас,
Поз вылӧ пуксьӧм царевна кодь юсь тшӧтш
Кодъяслы лоас син чашкӧдан пас.

Збыльысь кӧзяинӧс некор он суӧй,
Мед сійӧс лякӧсьтіс этатшӧм удж,
Сӧмын вот вӧччӧдны медмича куӧн
Ассьыс царевнасӧ некор оз куж.

Нэм чӧжыс зэръяс да турӧбъяс сыкӧд
Ветлӧны тыдавтӧм туйясті, сэт,
Кытчӧ и зарниӧн мӧдӧс он ышӧд, —
Пармаса зарни оз кокниа шед.