ДЕДЛӦН ВӦРАЛАН КЕРКА

Коркӧ, дерт, и менам пӧрысь дедӧй
Аслас кадӧ вӧвлі зіль да том.
Сійӧ ӧтнас, — некодӧс эз медав, —
Лэптіс Вӧр ёль дорӧ кыйсян чом.

Шуа чом, а вӧлі збыльнӧй керка,
Пач пыдди кӧть тэчис изъя гор.
Некодӧс эз повзьӧд кӧдзыд зэрыд,
Юр сюяныд вӧрын вӧлі кор.

Ачыс сійӧ важӧнкодь нин кувлі,
Пӧрысьмис и пиыслӧн нин пи,
Мукӧдъяслӧн сэсся истӧг тувйысь
Ӧзйыліс важ горйын гажа би.

Вӧр ёль дорті восьлалігӧн миян
Сьӧлӧм эськӧ скӧрысла эз пот,
Лӧг кыпӧдан кодкӧ аслас киӧн
Дедлысь кыйсян керка эз кӧ сот.

Сӧмын ордым казьтылӧ на ӧні
Сьӧд войысь да зэрысь дзебсян койт...
Но, а сійӧ... Омӧль мортыс кӧні?
Медым сійӧс виас менам дой!