МИ ПЫРАМ КАРӦ...

Ми пырам карӧ. Сотчӧ биын кар.
Случайнӧ лыйӧм шыыс вундӧ асъя сынӧд.
Он вермы гӧгӧрвоны — тулыс ӧні, ар? —
Вишнёвӧй садъяс вӧйисны сьӧд тшынӧ.

Эз жалитны немтор. Палачьяслӧн орда
Став сотіс тась, эз вермы нин мый нуны.
А детскӧй садъяс, школаяс пӧдрад

Дзик бӧръя здукӧдз жугӧдліс пеж «Юнкерс».
А ми, со, пырам... Бойлӧн шуштӧм след.
Тан чурвидзӧны пачьяс, кыдзи чуньяс.
И взводса пулемётчик, том, но смел боец,
Мем петкӧдлӧ, кӧн чужліс сійӧ, улич.

Но уличаысь колис сӧмын ним:
Сьӧд пӧим чукӧр висьталӧ сы йылысь...
А том боецлысь гожъялыштӧм ки
Пыр кутлӧны и челядьяс и нывъяс.

— Ми стрӧитам ставсӧ! — вочавидзӧ ёрт,
Тшӧтш тайӧ уличаыс меным рӧд нин.
Но мыйта вермӧ орччӧн мунысь морт
Ас сьӧлӧм пытшкын нуны ёсьтӧм лӧглун?

Ми мунам водзӧ. Тэрыб телеграф
Победа йылысь юӧр нуӧ ылӧ.
И став народ выль Сталинскӧй приказ
Приёмник дорын радуйтчӧмӧн кывзӧ.