ЧЕРАНЬ ДА ГУТ

Коз пу лап костъясӧ
Везъяліс черань.
Виччысьӧ гутъясӧс, — 
Пажнайтны сёян.
Зіля зэв кевмысьӧ:
„Кылан нӧ, енмӧй!
Тэ менам вердысьӧй...
Тыртӧм со тывйӧй.
Сет жӧ кӧть ӧти гут,
Эн тшыг ви, жалит“...
Дзижж .... шеді синтӧм гут,
Быри дзик садьыс.
Бара жӧ, черань моз,
Кевмысьӧ енлы:
„Отсӧгӧй, орӧд вез,
Эн сет лёк зверлы“.
Долыда гут дінӧ
Нопъя звер кыссьӧ...
Вир юӧ. Вез йылӧ
Эновтӧ кышсӧ.
Кыкнаныс чайтӧны
Казакӧн енмӧс, — 
Локтас: гут мездыны,
Чераньӧс вердны.
Аддзан ӧд, лыддьысьысь,
Ылӧг дзик кевмӧм.
Весьшӧрӧ абулысь
Отсӧгтӧ корӧм.