МЕ ТАЛУН АСЛЫМ ВӦЛЯ СЕТА...

Ме талун аслым вӧля сета:
Пыр йӧкта, сьыла сьыланкыв.
Кор аски югдас, туйӧ пета;
Дерт, кӧнкӧ, сэки ог нин сьыв.
Ме ылӧ-ылӧ татысь муна.
Мем тайӧ мунӧм — ыджыд мог.
Быд сиктын мекӧд мунысь уна,
Став гортса йӧзлы лоӧ шог.
Бур мамӧй менам пондас бӧрдны;
Тшӧтш бӧрддзас бать да ичӧт вок.
Код бара найӧс кутас вердны,
Ме дырджык гортад ог кӧ лок?
Мем аски аслым гажтӧм лоас.
Ме аски дзик нин лоа садь.
Сват чукӧр прӧщайтчыны воас,
Кык чой, кык зять да Опонь дядь.
Дай ещӧ воас муса нылӧй,
Ме кодкӧд олі куим во.
Том сьӧлӧм важӧн сылӧн кылӧ,
Мый водзӧ олӧмъяс оз ло.
Ме шуа мамлы, шуа батьлы:
„Оз вунӧд тіянӧс бур пи!“
Ме шуа чойлы, шуа зятьлы:
„Эн полӧй, аддзысьлам на ми!“
Ме Опонь дядьлы тадзи кайта:
„Кӧть муна, некӧн ме ог вош.
Ме бӧр на воны татчӧ чайта,
Оз ньылышт менӧ сэні ош!“
Быд сваткӧд прӧщайтча ме бура:
„Эн лёкӧн казьтыв, муса сват!“
Ме накӧд шмонита да дура.
Том нывкӧд торйӧдчыны мат.
Мем тайӧ нылыд вывті дона, — 
Зэв авъя сійӧ, шондібан.
Ме сыкӧд кутчысьлывлі ёна,
Да лоас кольны сійӧс тан.
Ме сійӧс кыкнан киӧ босьта,
Дай кутла, окала сё пӧв.
Ме синва донаторлысь косьта,
Мед сылӧн бӧрдӧмъяс эз вӧв.
Ме сэсся со мый сылы шуа:
Дзик югыд шонді меным тэ!
Ме тэнӧ сьӧлӧм пытшкын нуа,
Ог эновт донаторйӧс ме!..“
Кӧть аски жугылькодь ме лоа,
Да туйӧ мунӧмысь ог пов.
Ме коркӧ бара татчӧ воа,
Тан бара гажмас менам лов!