КОЛАНТОР

Лун сувтӧ водз, и ловлы лӧсьыд,
Збыль колан удж кӧ менам эм.
Оз доймышт некыт весиг ньӧтчыд,
И шуа бурӧн ассьым нэм.
А ог кӧ аддзы уджлысь колӧм,
Сэк висьмӧ менам ки и кок,
И ӧдва пӧльтчӧ рӧмыд олӧм,
Пыр вичча, кодкӧ оз-ӧ лок.
И синмӧн енэж дорас ӧшъя,
Но нинӧм сэтысь мен оз сюр.
Ме другӧс гортӧ корны кӧсъя,
И чайта, сыкӧд лоас бур.
Но повзьӧ сійӧ кӧдзыд зэрысь,
И ӧтнам колльӧда ме рыт.
Оз гажӧд менӧ ывла серыс,
И содӧ вошӧм лунлӧн лыд.
Мен тыртӧм кадыс абу муса,
И корся вӧчны колантор.
А мыйӧн горйын ӧгыр кусас,
Сэк он нин сэсся нинӧм дор.