ОЛӦМ

Ог лысьт ме шуны: «Мустӧм олӧм!»
Оз артмы кыв: «Мен овны дыш!»
Морт олӧм ю мен вуджны колӧ,
Кӧть дзонь, кӧть розьӧсь менам пыж.
Дерт, бур кӧ пыж да крепыд пелыс,
Бур ёрт кӧ отсӧг вылӧ эм,
Он пов сэк визулысь ни тӧлысь,
И шудӧн тыра тэнад нэм.
Ме пыжӧс бӧрйыны эг кужлы,
И пелыс корсьны сям эз вӧв.
Сё ногӧн кӧсйи юсӧ вуджны,
А вуджны позьӧ ӧтик пӧв.
И унджык кадсӧ ӧні вошта,
Ва койны розя пыжысь мед.
Кӧть мӧдлапӧвлӧн берег восьса,
Мен шойччӧг визулыс оз сет.
«Эн тэрмась, мортӧй, — шуа аслым, —
Он тӧдлы — воас берег дор.
Ас олӧм лёк вылӧ эн казьтыв.
Бур олӧм весьшӧрӧ эн ёр!»