КЫВБУР ГИЖӦМ

Эз вай мен слава кывбур гижӧм,
Эз сет мен сійӧ кӧм ни пась,
А вӧзйис сӧмын сьӧлӧм висьӧм,
Пыр дойдны менӧ вӧлі дась.
То вывті горзысь кывбур чужас,
То либӧ артмас ковтӧм ёсь,
То унмовсьӧдны мортӧс кужас,
То ӧзтас дӧзмӧдчана кось...
Оз найӧс ошкыны, оз ньӧбны,
И некод аттьӧ кыв оз шу.
И бордтӧм ме — ог вермы лэбны...
А подӧн — лэбысьтӧ он су!
Пыр кыла ёртсянь: «Кодлы колӧ
Куш ӧти лолысь печкӧм шӧрт?
Морт тэнад кывбуръястӧг олӧ,
Оз шогсьы, на вӧсна оз бӧрд».
Но кывбур гижӧм — менам висьӧм,
И некод лечитны оз куж.
Оз отсав ӧлӧдӧм ни видчӧм,
Пыр ёнмӧ висьӧмыслӧн вуж.