ПАШ ДЕД

Ветлӧ ӧтарӧ-мӧдарӧ дедӧ.
Том йӧз гӧлӧсӧн шыалӧ вой.
Микол Сандра со сьылігтыр петӧ...
Дзик жӧ мамыс кодь гажа да збой.
Мича чужӧма, варов, а синъяс
Биӧн сотӧны. Сьӧлӧмтӧ видз!
Медся ёна нин тайӧ том нывлысь
Пелька уджалӧм мичмӧдӧ мич...
Дед кӧть пӧрысь, но радейтӧ сійӧс.
Дерт, оз зонъяс моз. Кольӧма кад.
Сюрас паныд да кутлас кӧ киӧд,
Шуас: «Паш дедӧ!» — Сійӧ нин рад.
Дедлы сизимдас ар регыд тырӧ.
Арлыд ыджыд, но сьӧлӧмыс том.
Кань кӧ котӧртас, кок шысӧ кылӧ.
Оз на узьтӧмла паськӧдлы вом.
Талун кымӧра, войыс зэв пемыд.
Оз ӧд весьшӧрӧ шулывлы пӧч:
«Гашкӧ, пост вылад гажтӧм сэн тэныд?
Бурджык, мукӧдтор лунъяснас вӧч».
«Пиӧй фронт вылысь регыд нин воас,
Сэки довъявны войын ог мӧд.
Кыдзкӧ гажтӧмсӧ венны нин лоас.
А берданкаӧн полӧм ог тӧд».

Сӧмын понъяслӧн увтӧм шы кылӧ.
Некӧн, некод оз гажъяв, оз ворс.
Би со сикт помын кыпӧдчӧ вылӧ.
«Мыйкӧ сотчӧ?!» — дед видлалӧ тош.
«Сэні кодлӧнкӧ керка тай ӧзйис!
Сӧмын кодлӧн нӧ? Сё гыжъя чӧрт!
Тайӧ менам!» И сьӧлӧмыс вӧрзис.
Дед оз гӧгӧрво — вемӧс ли вӧт.
Сійӧ котралӧ, кок улыс сотчӧ,
Муыс, быттьӧкӧ ывнялысь шом.
Сувтӧ, видзӧдлӧ... «Ӧні нин, тӧдчӧ,
Би оз кус: менам керкалы пом!
Сӧмын, мыйла нӧ тадзикӧн ӧзйис
Ӧттшӧтш гӧгӧрбок, быттьӧ пӧсь сир?
Коньӧр, пӧч менам празднуйтны кӧсйис...»
Кузя мӧвпавны дедлы эз сюр.
«Эмӧсь локтысьяс?! Мый налы колӧ?
Гашкӧ, юӧрӧн...» Горӧдіс: «Сувт!
Мыйла ветланныд тат татшӧм сёрӧн?»
Сылӧн пель дорті югнитіс пурт.
Кутшӧм гӧсьтъяс, дед вӧлисти тӧдіс.
Шуӧ: «Восьта ме тіянлысь вом!»
Кылӧ лыйӧм шы — ӧтчыдысь, мӧдысь...
Дед кӧть арлыда, сьӧлӧмыс том.

Визув шорӧн моз прӧйдитіс арыс.
Гортас Паш дедлӧн пиыс эз во.
Керка стрӧитны сёрни эз гарышт.
Тӧдіс, питӧгыс нинӧм оз ло.

Вот и выль во лун. Паш дед оз уджав,
Мӧдӧ пӧчкӧд, суседъяскӧд тшӧтш
Клубӧ... «Видзӧдлам гаж сэні кутшӧм».
Сылы кум шуӧ: «Сэні тэ гӧсьт
Лоан талун...» А мыйла? Оз висьтав.
Ёна юасьны Паш дед оз куж.
«Менӧ, колӧкӧ, вывті эн серав, —
Шуӧ кумлы, — то петкӧдла пуж!»

Тырыс йӧз, но кӧть гут лэбзяс, кылӧ.
Быд морт кывзӧ, мый висьталӧ дед:
«Ыджыд радлунӧн сьӧлӧмӧй тырӧ;
Эг куж мӧвпыштны та йылысь, дерт...
Ті со выль керка сетанныд меным.
Кӧні мӧдлаын му вылын эм
Татшӧм мортнога, веськыд бур олӧм?
Абу некӧн, дай эз вӧвлы нэм.
Тайӧ олӧмсӧ пи менам дорйӧ.
Мыйӧн верма, ме отсала тшӧтш.
Ая-пиаӧс нинӧм оз торйӧд:
Шудтӧ олӧмад ӧткӧн он вӧч».