КЫДЗИ ОСЁЛ ПӦРИС МАНАКӦ

(Венгерскӧй мойд)

Ӧтчыд крестьянин гӧрис ассьыс мусӧ кык осёлӧн. Ковмис сылы бурджык ньӧр, да пырис сійӧ вӧрӧ. А сэк кості ыббокса туйӧд мунісны кык манак, налӧн телегаӧ вӧлі доддялӧма ӧти осёлӧс, коді тшыгйысла муртса кыскис манакъясӧс. Кор аддзисны найӧ кӧзяинтӧм осёлъясӧс, шуисны доддявны асланыс телегаӧ на пиысь ӧтиӧс. Локтісны гӧр дінӧ, ӧти манак пӧрччис шуйгавывса осёлыслысь сийӧссӧ, нуӧдіс пемӧссӧ аслас осёл дінӧ да доддяліс. А мӧд манакыс сюйис пӧрччӧм сийӧссӧ аслас юрӧ да сувтіс орччӧн веськыдвывса осёлыскӧд, кутіс виччысьны, кор воас кӧзяиныс.

Крестьянин петіс вӧрысь да шай-паймунӧмӧн шыасис тӧдтӧм морт дінӧ:

— Мый корсян тэ тані? Кӧні нӧ менам мӧд осёлӧй?

— Господинӧй, ме и эм тэнад мӧд осёлыд. Талунӧдз менӧ ёрлісны да вӧлі осёлӧн, а ӧні ме бӧр мортӧ пӧри, — вочавидзис сійӧ.

Гӧрысь шензьӧмпырысь видзӧдліс сы вылӧ да содтіс:

— Ок ӧд ёна ме тэнӧ ньӧръявлі, но аддза, мый тэ абу лёк сьӧлӧма. Мун инӧ кытчӧ кӧсъян.

Крестьянин босьтіс манак юрысь сийӧссӧ, и морт аттьӧалӧмӧн ылыстчис гӧр вож костысь. Сылӧн ёртыс телеганас виччысис сійӧс туй чукыль сайын.

Лун-мӧд мысти манакъяс гусялӧм осёлтӧ нуасны сиктӧ базар вылӧ. Гӧрысь мунас жӧ сэтчӧ, медым ньӧбны выль осёлӧс. Кокньыда сійӧ аддзас ассьыс пемӧссӧ вузасянінысь. Матыстчас вӧвлӧм кӧзяиныс рама сулалысь осёл дінӧ да шӧпнитас сылы пеляс:

— Бур мортӧй! Весьшӧрӧ тэ тані сулалан. Ме мӧдысь тэнӧ ог нин ньӧб. Сэсся бергӧдчис да ньӧбис мӧд осёлӧс.