МОРТ

Вӧрын, вӧлӧм, гӧняйтлӧ вӧрса лег звер. Ӧтарӧ гӧнитлас, мӧдарӧ. Зэв пелькӧн аслыс кажитчӧ, ассьыс ёнӧн некодӧс оз чайт. Некодысь оз кӧсйы повны. Гӧнитас вадорӧ. Лягуша чеччыштас ваӧ, шуӧ: «Ёна жӧ, лег зверӧй, повзьӧдін. Ме чайті кӧ морт».

Лег зверлы эз ло любӧ. Кутшӧмкӧ мортысь полӧны, сыысь оз. Гӧнитас эрд дорӧ. Кӧч сэтысь турун пиысь чепӧсъяс. «Ёна жӧ», — шуӧ: — «лег зверӧй, повзьӧдін! Ме чайті кӧ морт».

Лег зверлы сійӧ бара оз лӧсяв: мортысь полӧны, сыысь оз.

Гӧнитас вӧрӧ. Руч чепӧсъяс пу улысь. «Ёна жӧ, лег зверӧй, повзьӧдін! Ме чайті кӧ морт», — сійӧ шуӧ. Лег звер дӧзмас. «Кутшӧм нӧ сійӧ мортыс? Меным колӧ тӧдны», — шуӧ лег звер ручлы: — «Вай ветлам мортсӧ видзӧдлыны».

Мунасны, мунасны туйӧд. Аддзасны дзоляник детинаӧс. «Тайӧ, гашкӧ, и эм мортыд да?» — «Тайӧ абу на морт. Дыр на колӧ талы овны мортӧдзыс». Мунасны водзӧ. Аддзасны дзор старикӧс. «Тайӧ, гашкӧ, мортыд да?» — «Тайӧ коркӧ морт вӧлӧма, ӧні абу нин».

Мунасны водзӧ, мыччысяс туй вылын казак. Руч чепӧсъяс: «Морт, морт, морт!..»

Лег звер лӧсьӧдчас паныд. Казак локтас, сувтас сылы воча дай лыяс. Лег зверлы вомкӧтшас инмас да кык пинь чегӧ. Керыштас казак, — да пельыс летитӧ. Лег звер пышъяс.

Руч паныдӧн юалӧ. «Кутшӧм нӧ мортыд кажитчис?» — «Сьӧлыштіс да кык пинь чеги; пӧльыштіс да пельӧс чишкӧптіс^чишнитіс, зэв ӧдйӧ бердті нуӧдіс/^... Тшук кӧ нӧ юрад инмис! Аттӧ, сюсь жӧ вӧлӧма!