ЧЕЛЯДЬДЫРСЯЫСЬ

Руд изъя берег. Унмовсисны гыяс.
Сэзь, арся войсьыс дзебсис чизыр тӧв.
И бипур мудзтӧг лыйлӧ пемыд пиас,
Ми вуграсям да, гажтӧм мед эз вӧв.

Зэв сьӧкыд, вӧлӧм, тыртны сюмӧд туис,
А миянлы ӧд унджык оз и ков.
«Ас прӧмысӧн», — дед, ӧдзӧс восьтіг, шуас.
Мам мыськас бекар, лэдзас джаджйысь сов.

И мен, и воклы лоас сэтшӧм долыд,
Кыдз быттьӧ сыкӧд помалім война.
Кӧть олӧ на войнаыс кӧнкӧ, олӧ,
И ӧти дойӧн олӧ став страна.

А тан со бипур бикиньяссӧ койӧ,
Оз весь дон кывнас войся русӧ нюв:
Ӧд сійӧ кӧсйӧ, мед оз вешйы войыс,
Да полӧ, мед и ачыс тшӧтш оз кув.

Но войыс мунӧ-вешйӧ рытыввылӧ,
И вильыш тӧлыс садьмӧ пырысь-пыр.
Ми мӧдам гортлань. Бипур ваймӧ-сылӧ —
Мыш сайын ваймӧ миян челядьдыр.