МЕ МИР ЙЫЛЫСЬ СЬЫЛА

Ме шуд йылысь сьыла, и тувсовъя ывла
Тшӧтш мекӧд жӧ шондіа лун йылысь сьылӧ.
А шондіыс купайтчӧ ёльлӧн сӧдз ваын
Да зарнинас ворсӧ, и гажӧдӧ тайӧн.
Кос тӧв руыс котӧртіс, кежавліс расӧ,
А сэсся сӧдз ёльыслысь серлӧдліс васӧ.
И аддзи ме лӧз рӧма, пыдӧстӧм енэж,
А сійӧс ӧд бойын земляк видзис менам,
Вот сы вӧсна сійӧ и мен сэтшӧм дона.
Но сьӧлӧмӧй ыпнитіс торйӧн нин ёна,
Кор аддзи, мый енэжӧд лэбӧ со гулю
Да шенасьӧ-радлӧ, мый властвуйтӧ тулыс.
...Мед, тайӧс кӧ адззисӧ ме визув ёльысь,
Но ёльыс ӧд нэм чӧж рӧднӧйӧн жӧ кольӧ.
И горӧді ме:
— Вай жӧ, ветлы тэ, гӧстя.
Вай восьлав тэ, тулыс, да кой ассьыд пӧсьлун.
Вай восьлав тэ, тулыс, да му вывсӧ мичмӧд.
А ми тэнӧ видзам!
А ми тэнӧ видзам!