ЕНЭЖНЫМ ӦТИ...
Пилот Виктор Ефименколы
Шасси бара инмӧдчис муӧ,
И пыркмунліс мудзӧм мотор.
Ас му тэнӧ ас вылас нуӧ,
Бӧр сынӧдысь локтан тэ кор.
Асфальт вывті вӧтчӧны шоръяс,
Мед туйнысӧ дженьдӧдны сідз.
Сьӧд кымӧрсӧ вой тӧв оз торйӧд —
И миянӧс зэрсьыс оз видз.
Но, Виктор, ми ог олӧй гусьӧн.
И кылан кӧ гымыслысь гор,
Тэ енэжас видзӧдлан сюся,
Лӧз синъяса менам хохол.
А олӧмас мый кӧть оз лолы,
Ог корсьлывлӧй лӧньтасаин.
И тувччалам тэкӧд, кыдз колӧ,
Ас мувывса кык гражданин.
Тэ эскан, тэ тӧдан и ачыд:
Чож зэр бӧрын мичаммас тан.
Веж луд вылысь юрсигусь качас,
Кыдз дзоляник аэроплан.
Ми мӧвпнаным быдлаӧ волам,
Но медмуса Войвывса эрд.
Ӧд ми ӧти вевт улын олам,
И енэжным ӧти жӧ, дерт.