МАТЯШ КОРОЛЬ ДА СЫЛӦН ШУТ

Ӧтчыд пажын бӧрын Матяш король лэдзис ассьыс гӧстьяссӧ да муніс дворецлӧн ылі вежӧсъясас. Матыстчис ӧшинь дорӧ да гырддза вылас мыджсьӧмӧн кутіс видзӧдны мича да паськыд Дунай ю вылӧ.

А корольыд кӧть и шойччӧ, кӧть сӧмын видзӧдӧ Дунайлӧн гыяс либӧ чери кыйысьяс вылӧ — сійӧ ӧд и сэки уджалӧ: сійӧ мӧвпалӧ! А корольясыдлӧн мӧвпалӧмъяс — налӧн медыджыд да медтӧдчана удж.

Сідз гырддза вылас мыджсьӧмӧн, ыджыд думъяс мӧвпалігӧн, сійӧ друг аддзӧ: корольлӧн короминалань тэрмасьӧмӧн локтӧ полӧкалӧ кодь паськӧма корольлӧн шутыс. Матяш король ӧшинь пырыс и юалӧ шутыслысь:

— Кытчӧ мӧдӧдчин, кумӧй?

Шут вочавидзӧ:

— Дерт, тэ дінӧ, кумӧй!

— Сідзкӧ, эн тэрмась, кумӧй, сы вӧсна мый шутъяслы татчӧ пырны оз позь.

— Оз позь?! Но сідзкӧ нӧ кыдзи тэ веськалін сэтчӧ, кумӧй?!

— Ок, тэ...— кӧсйис пинявны Матяш вежавидзтӧмӧс, но тшӧкмуніс. Тайӧс кӧ эськӧ шуис мывкыдтӧм шут, а эз мывкыда, кутшӧмӧн и вӧлі сылӧн шутыс,— сылысь эськӧ кывсӧ пырысь-пыр и нетшыштісны. И Матяш король эз кут скӧравны, а сьӧлӧмсяньыс серӧктіс. Сэсся ас кежсьыс кутіс мӧвпавны: а ӧд эз эськӧ омӧль вӧв ыджыд чина йӧзлы коръясӧкӧ кывлыны ас йывсьыныс татшӧмторсӧ, сэки эськӧ найӧ бурджыка вермисны донъявны асьнысӧ да видзӧдны ас бӧрсяныс, медым не вӧчны кутшӧмкӧ лӧсьыдтӧмтор.