ГОРШ МОРТӦС НАКАЖИТӦМ

Иисус да вежа Петыр ветлӧдлісны му кузя. Ӧтчыд веськалісны найӧ кутшӧмкӧ карӧ. Кар дорын оліс ӧти зэв озыр морт. Ветлысь-мунысьясыд сы дінӧ и шыӧдчисны войковтны. А озыр мортыд лэдзчысис полысь улӧ:

— Ми эськӧ и лэдзим тіянӧс узьны, да полам: тані сэтшӧмторъяс вӧвлісны!.. Узьмӧдчывлісны миянын, а сэсся куштісны миянӧс. Сэксянь и полам лэдзны войковтны.

Иисусыд и шуӧ:

— Гашкӧ, лэдзанныд жӧ миянӧс. Оз кӧ позь керкааныд, лэдзӧй кӧть нин ӧшинь уланыд. Сэні ми и узям.

Мӧвпалісны-мӧвпалісны гозъяыд дай воисны ӧти кывйӧ: ӧшинь улӧ локтысьясӧс ӧтилаын овмӧдны оз позь. Эсійӧс, коді арлыдаджык, узьмӧдам пӧ горничаын, а мӧдсӧ водтӧдам пӧ аскӧд орччӧн — тадзи найӧ оз вермыны пышйыны.

Войнас месайыдлы оз узьсьы. Матыстчис сійӧ горнича ӧдзӧс дінас, томан розьӧдыс видзӧдліс. Аттӧ дивӧ! Горничаас син ёрӧмӧдз югыд! Дай мыйӧнкӧ бриньӧдчӧм кылӧ! Тэрыба гӧтырсӧ садьмӧдіс:

— Кылан? Эсійӧ пӧрысь локтысьыслӧн сьӧмыс — тшем! Чеччы! Вай виям сійӧс!

А гӧтырыс шуӧ:

— Вийтӧдзыс тэныд колӧ гу кодйыны.

Петіс надзӧникӧн месайыд да керка саяс пондіс гу кодйыны. Сэтшӧмӧс кодйис, мый ачыс нин оз вӧлі тыдав. Сӧмын виччысьтӧг муыд гу весьтад топӧдчис, да месайыд сэні и колис.

А гӧтырыс виччысьӧ верӧссӧ: пырысь-пыр верӧсыс локтас, медым озыр локтысьтӧ вины. Асыв нин воис, а месайыс век на абу.

Асывнас локтысьясыд туйӧ мӧдӧдчисны. А во мысти найӧ бӧр воисны сійӧ жӧ карас. Бара найӧ локтісны сійӧ жӧ керкаас, кӧні найӧ войколалісны. И бара найӧ вӧзйысисны узьны. Месаньыд эз нин пов, мый локтысьяс сылысь мыйкӧ гусяласны.

— Лэдза тіянӧс, лэдза узьны, — шуӧ нывбабаыд, — радпырысь кора!

Весиг и пажынӧн вердіс. Сёйиганыс Иисусыд и юаліс, эм-ӧ сылӧн верӧсыс.

— Весиг ог и тӧд, — сьӧкыда лолыштіс месаньыд.

Иисусыд бара юалӧ, кыдз нӧ пӧ тэ он тӧд, эм-ӧ тэнад верӧсыд!

— Дзонь во нин коли, кыдз ӧти войӧ муніс да ӧнӧдз ог тӧд, кытчӧ сійӧ вошис. Ог весиг тӧд, ловъя-ӧ сійӧ али кулӧма.

А Иисусыд пыр юасьӧ, мыйла муніс верӧсыс гортсьыс.

— Ӧксайӧй, тайӧс ме некодлы ог вермы висьтавны.

— Но ӧд меным тэ верман висьтавны.

— Ог, некодлы ог вермы!

— Сідз он и висьтав?

— Ог... Но инӧ, сӧмын тэныд, ӧксайӧй, и висьтала. Дзонь во нин колис, кыдзи миянӧ локтісны кык ветлысь-мунысь. Ӧтиыслӧн вӧлі зэв уна сьӧм. Верӧсӧй мӧвпыштіс: «Вай сійӧс виям, а сьӧмсӧ босьтам!» Ме шуи верӧслы, медым медводз гу кодйис. Сэксянь сійӧ и вошис.

Бара юасьӧ пӧрысь пӧльыд:

— А тэ кӧсъян эськӧ бара верӧстӧ аддзывны?

— Ой, дерт! Сэтшӧм окота аддзывны донаӧс! Ставсӧ эськӧ сеті сы вӧсна!

Иисусыд петіс керкасьыс, пӧльыштіс сэтчӧ, кӧні гуыс вӧлі. Сӧмын пӧльыштіс, — муыс друг паськаліс да сэтысь месайыс петіс.