ВЕЖА ПЕТЫР АДДЗИС КОЛЬТУСЬ ПУЛЫСЬ ТЫРМЫТӦМТОР

Вежа Петыр Енкӧд ветлӧдліс му кузя. Ӧтчыд найӧ ёна мудзисны. Вывті жар вӧлі да, найӧ водісны кольтусь пу улӧ. А кольтусь пукӧд орччӧн му вылас быдмисны ыджыд тыкваяс. Вежа Петырыд лэптіс юрсӧ да аддзис, кутшӧм пуыс ыджыд да кутшӧм ичӧтик кольтусьяс быдмӧны сы вылын. Со и шуӧ сійӧ:

— О, Енмӧй, мувывса олӧм вӧчысь! Видзӧдлы, кутшӧм мича да ыджыд тайӧ пуыс, а кутшӧм ичӧтик кольтусьяс тэ сылы сетӧмыд! Бурджык эськӧ вӧлі, сетін кӧ эськӧ тыква кодьӧс!

Сійӧ здукӧ виччысьтӧг ныр вылас вежа Петырлы усис ӧти кольтусь. И шуис Петырыд:

— Но тэ, Енмӧй, ставсӧ лючки вӧчӧмыд. Бур, мый ичӧтик кольтусь сетӧмыд тайӧ пуыслы. Эз кӧ эськӧ — усис ныр вылам ыджыд тыква да юрӧс менсьым пазӧдіс.