АБУ ЙӦЙ

Катшалы, югыд синъяснас потшӧс майӧг вывсянь сюсьджыка гӧгӧртіс да, кӧлач сюрис. Сійӧс, тэрмасьӧ вӧлі да, ӧти зонка уськӧдіс.

Тайӧ кадӧ кокъяссӧ веськӧдыштны пӧв чомсьыс буретш Нырис петіс. Татшӧм нима вӧлі тайӧ понйыс, коді зверь-пӧткатӧ кӧзяиныслы зэв бура туяліс. Нырис, дерт, аддзытӧг эз ов, мый Катша вомас кӧлач кутӧ да синъяссӧ сы вылӧ путкылялӧ.

— Зэв тай ёна талун вӧччӧмыд. Праздник али мый? — юаліс сійӧ жӧлӧб крук вылын дзирнясьысь Катшалысь. Но мӧдыс эз весиг кӧсӧйтчыв сы вылӧ.

— Озырмӧмыд, буракӧ, он весиг сёрнит. Мӧдысь китшкыны кутан, да некодлы кывзынысӧ лоӧ, — эз лэдзчысь Нырис. Сылы зэв ёна коліс, мед Катшаыс калькӧдіс вомсӧ. Сэки эськӧ кӧлачыс усис да сылӧн лапаясӧ веськаліс. Но Катша вӧлі кын мыр кодь.

— Талун печенньӧ дон босьттӧг сеталӧны да тэ мӧй он ветлы? Ме тай мӧдӧдча-а, — синіс асланьыс Нырис да недыр мысти весиг скӧрмис, мый Катшалы сылӧн юӧрыс дзик веськодь. Мӧвпыштіс дӧзмӧдны сера бордаӧс, мед скӧрмас да вомсӧ восьтас.

— Шуӧны, Катша пӧ зэв сюсь, а дзик выжыв вӧлӧма. Татшӧм дзоляник юрад, кӧнкӧ, ӧти вем абу, — омӧльтіс Нырис, но Катшаӧс ылӧдны эз вермы.

— Йӧйӧн шуӧны, а мукӧд дорсьыс ёна сюсь, — аслыс вомгорулас нин кыв кӧрталіс Нырис. Нюжӧдчыліс кос лыа вылӧ да бӧр пырис чомйӧ. Пажын кадӧдз вӧлі матын нин.