ПОЭТ

Дмитрий Иванович асланыс сиктса ӧкмыс класс помалан школаын велӧдіс коми кыв да литература. Ачыс гижышталіс, кӧть некӧн эз йӧзӧдлы, кывбуръяс да ас окота сертиыс нуӧдіс мӧдӧд во литературнӧй кружок. Кодсюрӧ челядь пиысь вель нин сяммисны рифмуйтны кывъяс, ёнджыкасӧ серпасавны чужан му, гижны школаын да гортын олӧм йылысь. Челядьлӧн кывбуръясыс мичмӧдлісны стенгазетъяс. Ӧткымынлысь гижӧдъяссӧ, ыстылісны да, йӧзӧдлісны весиг районнӧй газетын.

Кольӧм воын кружокын вӧліны сизимӧн. Таво гижсисны нӧшта куимӧн. Кызвыныс витӧд да квайтӧд классаяс. Гырысьджыкъясыс, яндысисны ли мый ли да, эз матыстчыны. Тайӧ велӧдчан воас талун чукӧртчисны медводдзаысь. Выльяскӧд тӧдмасьӧм да рифмуйтны велӧдӧм бӧрын Дмитрий Иванович сетіс задание гижны ар йылысь кывбур. Ӧдйӧ и гижисны войтырыд. Ӧкмысӧн лыддисны ассьыныс лӧсьӧдӧмасӧ, и ни ӧти рифмуйтӧм строка эз вӧрзьӧд велӧдысьлысь сьӧлӧмсӧ. Кывбуръясыс вӧлісны ар кодьыс жӧ кӧдзыдӧсь. Но со сувтіс да тетрадяс видзӧдтӧг босьтчис лыддьыны дасӧд, и Дмитрий Иванович быдсӧн бергӧдчис витӧд классысь Василий Воробьёвлань, коді локтіс орчча грездысь, сэні сӧмын начальнӧй школа да, велӧдчыны водзӧ.

Ӧшинь улысь корсӧ чышкӧ

Меысь водз на ичӧт пышкай.

Сійӧ, кӧть и сьӧкыд лолӧ,

Чужанінас ме моз олӧ, —

заводитіс да помаліс Василий, и ичӧтик кывбурыс велӧдтӧг колис учительлы паметяс. Сійӧ весиг мӧвпыштіс, мый татшӧм лӧсьыдасӧ аслас гежӧда артмылӧ.

И мукӧдыс гӧгӧрвоисны, мый Васялӧн медбур кывбурыс, завидьтан синъясӧн дзоргисны сы вылӧ. Но чӧв-лӧньсӧ торкис Толя, коді муртса на жӧ кружокӧ пырис:

— Кыдз нӧ пышкайыс гылалӧм корсӧ чышкас? Кӧн нӧ сылӧн корӧсьыс. Сӧрыштӧма на Васьыс.

Васьӧ дорйысьны эз куж, сӧмын луп-лап вӧчаліс синъяснас: мый нӧ пӧ тайӧ Толяыскӧд лоӧма?

— А бӧжнас нӧ пуртікасигас оз чышкы али мый? — отсӧг вылӧ воис квайтӧд классысь Веня. — Зэв лӧсьыда гижӧма Васьӧыс. И збыльысь, тӧвнас пышкайыслы кӧдзыдъяс дырйи сьӧкыд, но мукӧд лэбачьяс моз оз лэб лунвылӧ, а кольччӧ миянкӧд.

— Ме Веня моз жӧ думайта, — содтіс Дмитрий Иванович. — Толя первой лун на локтіс кружок вылӧ да, дерт, унатор оз тӧд. Кывбурыд — абу сӧмын кывъяс рифмуйтӧм, но и синъяснад сюся аддзӧм, сьӧлӧмнад пӧся кылӧм. Ставныд тӧданныд татшӧм кывбур:

Гажа тулыс воис,

Гӧгӧр жургӧ шор,

Шонді лымсӧ сёйис,

Ловзис пулӧн кор.

Гижӧма: шондіыс пӧ лымсӧ сёйис, но збыль вылас сылӧн шонтӧмысь лымйыс сылӧ. Ми ёна на та йылысь водзӧ кутам сёрнитны. Гӧгӧрвоас и Толя. А ме кӧсъя юавны Василийлысь, кытысь сійӧ велаліс татшӧм лӧсьыдасӧ нин гижны?

— Василий Дмитриевич велӧдіс. Ме гортӧдзыс весиг ветлывлі. Водзӧ тшӧктіс велӧдчыны, сы вӧсна и кружокас локті.

— Код нӧ сэтшӧм Василий Дмитриевичыс?

— Учитель. Менӧ нёль во велӧдіс.

— Со тай мыйын делӧыс вӧлӧма. Зэв бур, зэв бур. Кывбуртӧ кӧть талун «Би кинь» журналӧ ысты. Мӧдӧдлін эн нин кытчӧкӧ? — юаліс Дмитрий Иванович.

— Эг. Василий Дмитриевич эськӧ тшӧктӧ вӧлі да, — вочавидзис Василий.

— Оз ков яндысьны. Журналса уджалысьясыс ёна корӧны бур кывбуръястӧ. Позьӧ, гашкӧ, и «Войвыв кодзув» журналӧ ыстыны. Сэні том гижысьяслысь кывбуръяссӧ да висьтъяссӧ йӧзӧдлӧны жӧ, — шуаліс Василийлы учитель да юаліс: — А он-ӧ лыддьы миянлы мукӧд кывбуръястӧ, кодъяс аслыд медся ёна сьӧлӧм вылад воӧны? Ме чайта, тэнад найӧ эмӧсь.

Тайӧ рытас Василийлӧн гӧлӧсыс бура дыр кыліс лӧнь жырйын. Тайӧ рытас Дмитрий Иванович водзын сулаліс ыджыд сяма зонка, кодысь, велӧдны кӧ водзӧ, петас збыльысь поэт, ваяс йӧзлы ыджыд радлун.

И Дмитрий Иванович вит во чӧж водзӧ пыртіс Василийӧс поэзиялӧн ыджыд мирӧ. Эз вӧв жаль та вылӧ мунӧм кадыс, коді эз вош весьшӧрӧ. И медыджыд козинӧн уна во мысти лоис Василийлӧн медводдза книгаыс, кодӧс сійӧ пыртіс аслас учительлы да шуис:

— Тайӧ тіянлы, Дмитрий Иванович! Ме и Василий Дмитриевичлы козьналі.