ЕН НЯНЬ

Есус, карелалӧн Енмыс,
важӧн вӧлӧма ыж видзысь,
медавлӧма сійӧс Ирӧд.

Лёк да мисьтӧм Ирӧд гӧтыр
дасьтіс ыж видзысьлы нуртор:
вит нянь шӧрӧм нопйӧ пуктіс,
сола чери квайтӧс лӧдіс,
няньыс бакшасьӧма дзикӧдз, 
чери сісьмӧ воысь унджык.
Код нӧ пажынторсӧ нуас?

Нывныс, зарни Роза нывныс.

Шыасис из вывсянь Есус:
«Мыйла вайин меным тайӧс?»

Вочавидзӧ зарни Роза:
«Эньӧй пажынторсӧ дасьтіс,
а ме видзӧді да бӧрді».

Юаліс сэк сылысь Енмыс:
«Мыйысь бӧрдін, муса нылӧй?»

Гӧрдӧдыштіс зарни Роза:
«Морт олӧм вӧсна ме бӧрді,
дзоньнас курыд олӧм вӧсна».

Чегис нянь шӧрӧмсӧ Енмыс,
пуктіс коз мыр вылӧ сійӧс:
«Пуксьы, сёйыштам вай мекӧд!»

Кӧрліс эськӧ нырсӧ Роза,
сӧмын тшӧктӧмасӧ вӧчис,
медводз ичӧтика курччис,
сэсся окотапыр сёйис.

Няньыс — медбур шобді пызьысь,
чери — вӧлисти на кыйӧм.
Босьтіс нывкаӧс сэк шемӧс,
юаліс, кыдз лоис тадзи.

Нюмыс петіс Есус Енлӧн:
«Ен нянь татшӧм няньыс шусьӧ,
бӧрдін тэ морт олӧм понда,
синва сорӧн няньыд небзис,
шогсин курыд олан туйсьыс,
таысь чӧскыд сёян лоис
лӧзалысь енвевтыс улын,
Енлӧн лышкыд пызан сайын».

Котӧртіс сэк гортас нывка,
нэмсӧ колис томӧн Роза.