ВӦРЫН ОЛЫСЬЛӦН СЬЫЛАНКЫВ
Ме сиктысь муні сьӧд вӧр шӧрӧ овны
да лӧсьӧді сэн аслым вылӧ овмӧс
зэв югыд ичӧт вӧр ты дорӧ.
Но сиктысь отсӧг некодлысь эг корлы.
Эг вӧчлы сэні сиктсаяслы помеч,
эг ветлы поп-дяк ордӧ кильчӧ помӧдз,
эг кӧсйысьлы, мый водзӧс сета уджӧн,
купечлысь весиг ур мында эг удждыв.
Ме ош моз пӧрӧдчи да вундалі ён керъяс,
нитш вайи, сюялі, да пачсӧ варті-кери,
ме гожӧмбыдсӧ черӧн ӧвті ачым,
и арнас куд кодь керка вӧлі дась нин.
А ӧні ола-выла ылі вӧрын,
оз некод татчӧ волы ордым шӧрӧ,
ни рытйысьӧм, ни кӧлысь вылӧ менӧ
оз виччысьны ни корны сиктас сэні.
Но гожся рытӧ, му вылӧ кор пета,
ме нимкодяся вынсялӧм нин шептӧн,
мен любӧ тані овны, любӧ сыысь,
кыдз малыштӧ нырбордӧс пывсян тшыныс.
Сэк ордым вылӧ виччысигмоз пета
да видзӧда, оз лок-ӧ кодкӧ сэті,
мед нимкодясим ӧтвылысь ми сыкӧд,
мед пывсьыштім да корӧсясим зыктӧг.
Но некод паныд локтысьыс оз мыччысь.
Оз прӧститны ӧд некор менӧ сыысь,
мый некод бӧрся сиктын ме эг вӧччы,
мый ас киӧн ме шудӧс ассьым вӧчи.
Комиӧн гижис
Баженова Ӧльга